Hope Downs. Rolling Blackouts Coastal Fever

Er wordt inmiddels al een aantal maanden heel druk gedaan over de Australische band Rolling Blackouts Coastal Fever. Heel gek is dat niet, want de twee EP’s die de band uit Melbourne tot dusver afleverde waren echt geweldig en smaakten naar veel meer.
 
Ook het eerste album van de band is een plaat die ik onmiddellijk heb omarmd, al is het maar omdat je met Hope Downs direct de zomer in huis haalt.
 
Rolling Blackouts Coastal Fever, op de cover van het debuut afgekort tot Rolling Blackouts C.F., maakt zonnige gitaarsongs zoals The Go-Betweens ze in hun allerbeste dagen maakten, maar Home Downs herinnert ook aan Nieuw Zeelandse bands als The Chills, The Clean en The Bats.
 
Hiermee zijn we er nog niet, want R.B.C.F. heeft zich ook nog laten beïnvloeden door Britse gitaarpop uit de jaren 80, met afwisselend The Smiths, Prefab Sprout en Aztec Camera als aansprekende voorbeelden. Als ik vanuit de Verenigde Staten nog The Feelies, het vroege R.E.M. en The Strokes toevoeg aan de belangrijkste inspiratiebronnen van de Australische band, moet duidelijk zijn hoe de muziek van Rolling Blackouts Coastal Fever ongeveer klinkt.
 
Met name door de zonnige gitaarlijnen en de geweldige melodieën klinkt Hope Downs zonnig en onbevangen, maar net als bij een groot deel van de bovengenoemde voorbeelden rammelen en jengelen de songs van de Australiërs bijzonder aangenaam en zit er veel meer moois en bijzonders verstopt in de gitaarsongs van de band dan je bij eerste beluistering zult vermoeden.
 
Het zorgt er voor dat de soms ook rauw en stekelig klinkende gitaarpop van Rolling Blackouts Coastal Fever direct zorgt voor een goed gevoel en dat de songs van de band direct worden opgeslagen in het geheugen, maar het zorgt er ook voor dat de muziek van de band ook op iets langere termijn interessant blijft.
 
De songs winnen nog wat meer aan kracht door de dynamiek die is toegevoegd aan Hope Downs. Rolling Blackouts Coastal Fever kiest op haar debuut vooral voor uptempo songs, maar kan in deze songs af en toe ook flink gas terug nemen. Verder sleept de band uit Melbourne er stiekem veel meer bij dan het bovenstaande suggereert. In een aantal songs steekt R.B.C.F. zelfs de Rolling Stones naar de kroon in songs die Mick Jagger en co. echt nooit meer gaan maken.
 
Het is bijzonder hoe de op het eerste gehoor redelijk rechttoe rechtaan gitaarsongs van de band zijn voorzien van zoveel moois en zoveel diepte. Iedere keer als ik luister naar Hope Downs hoor ik weer nieuwe ingrediënten en ze zijn stuk voor stuk onweerstaanbaar. Het telt op tot een serie songs waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden en het is een serie songs van een niveau dat maar weinig bands op hun debuut wisten te bereiken.
 
Natuurlijk wordt er op het moment wel erg druk gedaan over de muziek van de Australische band en wordt er erg driftig gestrooid met superlatieven, maar kan ik er veel op afdingen? Nee. Rolling Blackouts Coastal Fever vermengt op haar debuut invloeden uit een aantal decennia popmuziek en het gaat vrijwel uitsluitend om invloeden van bands die me dierbaar zijn. Het levert popsongs op waarvan ik alleen maar intens kan houden en het zijn ook nog eens popsongs die de zon uitbundig laten schijnen. De soundtrack van een hele mooie zomer lijkt gemaakt.

Erwin Zijleman

Je kunt Hope Downs hier beluisteren en kopen:

https://rollingblackoutscoastalfever.bandcamp.com/


or listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g