Posts
De Ierse muzikante Holly Macve heeft de tijd genomen voor de opvolger van haar in 2017 verschenen en zeer goed ontvangen debuutalbum. Dat was een wijs besluit, want het onlangs verschenen Not The Girl laat op alle terreinen groei horen en voegt bovendien iets toe aan het geluid van het terecht geprezen debuutalbum. Not The Girl schuift wat op richting de tijdloze singer-songwriter muziek uit de jaren 70, maar is ook de invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek niet vergeten en sleept er ook nog wat indierock uit de jaren 90 bij. In muzikaal opzicht klinkt het lekker vol, maar het is de stem van Holly Macve die de meeste indruk maakt en ook nog net wat meer dan vier jaar geleden.
De in Ierland geboren maar in Engeland opgegroeide singer-songwriter Holly Macve, leverde aan het begin van 2017 met Golden Eagle een uitstekend debuutalbum af. Op haar debuutalbum maakte de Ierse muzikante muziek die vooral in de hokjes folk en country paste, maar gaf ze ook een eigen draai aan invloeden uit deze genres. In vocaal opzicht deed Golden Eagle een enkele maal aan Lana Del Rey denken, terwijl het door leden van de Britse band Lanterns On The Lake ingekleurde album atmosferischer en soms spookachtiger klonk dan het gemiddelde album in de genoemde genres.
Een tijdje geleden verscheen eindelijk het tweede album van Holly Macve, Not The Girl. Het album was niet direct te vinden op de streaming media diensten, waardoor het tweede album van Holly Macve niet de aandacht heeft gekregen die het album verdient. Ook op haar tweede album maakt de Ierse singer-songwriter muziek die stevig is beïnvloed door Amerikaanse rootsmuziek, maar ook dit keer is het zeker geen dertien in een dozijn Amerikaanse rootsmuziek.
Waar ik bij beluistering van het vorige album nog een enkele keer aan Lana Del Rey moest denken, ontbreekt deze associatie dit keer in eerste instantie volledig. Holly Macve is wat krachtiger en ook wat lager gaan zingen, wat een duidelijk eigen geluid oplevert. Het is een geluid dat ook dit keer op bijzondere wijze is ingekleurd. Not The Girl is voorzien van een warm en gloedvol, maar ook van een behoorlijk vol of zelfs bijna bombastisch geluid. Het is een geluid dat uitstekend past bij de krachtige vocalen van de tegenwoordig vanuit Londen opererende muzikante.
Ook Not The Girl bevat invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, zeker wanneer de pedal steel opduikt, maar het tweede album van Holly Macve laat zich vooral beïnvloeden door de singer-songwriter muziek uit de jaren 70. Het levert een tijdloos klinkend album op, dat zich in muzikaal opzicht als een warme deken om je heen slaat en dat in vocaal opzicht indruk maakt.
Het is duidelijk waar Holly Macve haar inspiratie dit keer heeft gevonden, maar Not The Girl klinkt zeker niet als een 70s retroalbum. De flinke scheut country voorziet het tweede album van de Ierse muzikante van een bijzondere twist en wanneer Holly Macve op haar zwoelst zingt hoor ik ook nog een vleugje Mazzy Star, waarmee Not The Girl definitief uit de jaren 70 wordt getrokken.
Not The Girl verscheen een aantal weken geleden vrij anoniem, maar nadat ik het album ongeveer een week geleden bij toeval opzocht, ben ik behoorlijk gehecht geraakt aan het album. Het is knap hoe Holly Macve de torenhoge belofte van haar debuutalbum waar maakt, zonder fantasieloos voort te borduren op dit album.
Golden Eagle viel ruim vijf jaar geleden op door een prachtige productie en ook Not The Girl, dat werd geproduceerd door de mij onbekende Hollow Hand en Holly Macve zelf, maakt in dit opzicht indruk. Not The Girl is ook nog eens gemaakt met een stel uitstekende muzikanten, onder wie gitarist Bill Ryder-Jones en het Britse snarenwonder Chris Hillman, en als halverwege het album toch nog een vleugje Lana Del Rey opduikt is de betovering compleet. Not The Girl van Holly Macve heeft in Nederland vooralsnog 0,0 aandacht gekregen, maar het is een uitstekend album van een groot talent. Ik ben nu al benieuwd naar album nummer drie.
No comments:
Post a Comment