Flying/Flaming Arrows? Ter herinnering aan oud-collega Bert Hilberts

Afgelopen vrijdag stond er een stuk dat Jaap de Jong schreef naar aanleiding van het overlijden van Charlie Watts met de herinneringen aan het korte, muzikale verleden van zijn vrouw Ans in de band van haar broer. .No bracht het stuk in, Jaap is een goede bekende van hem uit de buurt waar hij woont. Hij gaf direct aan dat hem iets opviel aan het verhaal en nadat ik het gelezen had kon ik de bijna onwaarschijnlijke overeenkomsten met onze, inmiddels overleden, ex-collega Bert alleen maar onderschrijven.

Maar eerst een heel korte duik in het verleden, dat dit stuk iets begrijpelijker maakt voor niet OPTA-ingewijden. WoNo Magazine was een blad uitgegeven en volgeschreven door collega's bij de toenmalige OPTA. "Het blad dat uitkomt wanneer het uitkomt", het motto dat de keiharde deadlines goed weergeeft :-). Bert was een van de collega's die in de eerste jaren flink meeschreef. Vaak over klassieke muziek, maar een enkele keer ook over muziek uit de late jaren 50 en vroege jaren 60. Vooral The Shadows maakten grote indruk op de jonge Bert.

Samen met zijn broer Eddy (overeenkomst 1) trad hij in 1960 toe tot de band The Flying Arrows in Groningen waar het gezin Hilberts woonde. The Flying Arrows/The Flaming Arrows (overeenkomst 2). Al snel speelden de jonge knullen, als in echt jonge tieners op lokale, regionale en uiteindelijk nationale talentenjachten, kwam op radio en tv (overeenkomst 3) en traden overal op. Bert speelde een Hofner bas, Eddy zong en was de ster van de band (overeenkomst 4). Ans stopte en dat deed Bert ook (overeenkomst 5). Hij wilde overal in slagen en dat zou niet lukken in de muziek, stelde hij vast en ging weer leren.

De gebroeders Hilberts

De overeenkomsten zijn zo groot, dat het misschien wel voor bijna alle bandjes die in die tijd ontstonden opgaat. Sommige leden van Bert's band zijn samen blijven spelen, anderen zijn er mee opgehouden. Als ik me het goed herinner, is Bert bij het 40 jarig bestaan van de band geweest. De eerste keer in jaren dat hij weer even iets speelde en meteen ook voor het laatst. Broer Eddy had in de jaren 90/00 een opnamestudio ergens in Duitsland en was toen ik Bert leerde kennen nog steeds met muziek bezig.

Het is gewoonweg te frappant om onopgemerkt voorbij te laten gaan. Daarom vandaag een bijdrage die in het teken staat van het verleden en de herinnering aan een enorm fijne en gewaardeerde collega. Hier is de link naar de post naar aanleiding van zijn overlijden: https://wonomagazine.blogspot.com/2019/10/afscheid-van-by.html.

Het vergde wat zoekwerk, maar ik heb het afscheidsnummer voor Bert gevonden, dat als verrassing aan hem uitgereikt werd bij zijn afscheid van OPTA in april 2010, een afscheid dat later plaatsvond dan hij had gewild. Helaas bestaan de losse bijdragen niet meer, allemaal opgeruimd bij de fusie van OPTA, daarom de weergave in scanvorm. Met hieronder de hoofdredactionele afscheidswoorden van .No voor BY, het WoNoNiem van Bert.

.No stelt een flink aantal vragen over Bert. Ik had hem bij zijn overlijden negen en een half jaar niet meer gesproken, maar op zijn afscheid werd ik er aan herinnerd hoe vaak ik hem gesproken moet hebben in de 14 jaar dat wij collega's waren. Alleen die politieke voorkeur. Geen idee.

Wo.