Glasscherven. The Avonden

Met Glasscherven brengt The Avonden een nieuwe EP uit op 12" single. Laat ik eens heel direct beginnen: het is een geweldige plaat. De sfeer is meer dan ooit jaren 60. Het meets The Velvet Underground. Beter kan ik de omschrijving niet maken. Met ergens heel diep verborgen Boudewijn de Groot die het aandurft nog dieper de underground in te gaan.

Ik ontdekte The Avonden in een voorprogramma in de kleine zaal van het Patronaat in Haarlem. De liedjes waren vooral grappig. De teksten verbloemden de kwaliteit van de muziek als het ware. De cd daarna, 'Nachtschade', was duidelijk een stap voorwaarts in muzikaal opzicht en dan komt in 2021 Glasscherven. In alles de overtreffende trap van wat hiervoor kwam.

Dat heeft twee redenen. De muziek is volledig gelijk getrokken aan de Mark van der Holsts teksten. Deze zijn nog steeds een aaneenschakeling van wonderlijke situaties, observaties en ogenschijnlijke gemeenplaatsen die net even anders gaan dan in de levens van de meeste mensen. In die muziek is veel meer ruimte voor arrangementen. Twee en drie elektrische gitaren spelen heerlijk met elkaar en met de nummers. Daar doorheen is een zeer doordringende bas te horen, die prachtig van en om de drums heenspeelt. Eigenlijk als een derde respectievelijk vierde gitaar opereert.

De tweede troef is de ondersteunende zang van Marina Tadic, die diepgang geeft aan de zang van Van der Holst die al zo overtuigend is op Glasscherven. Verrassend wordt het bovendien als er in het laatste nummer 'We Gaan Nog Niet Naar Huis' een countrytroef wordt getrokken. Een weemoedige pedal steel gitaar weent lange noten omdat dat de ik persoon geen zin heeft om in te gaan op de woorden van de ander in dit verhaal.

Er is iets veranderd bij The Avonden. De vorige platen waren leuk om naar te luisteren. Glasscherven kent een noodzaak om te beluisteren. De plaat is totaal verslavend, op een manier die ik ook lang heb gehad bij 'The Velvet Underground', de derde elpee van de legandarische band van Reed-Yule-Morrison-Tucker. Een compromisloze rocker als 'What Goes On' ontbreekt, 'Tom & Jerry' doet zijn best, maar de rest is er vrijwel allemaal. Is Glasscherven echt zo goed? Daar is het te vroeg voor om echt te concluderen, maar als ik de gitaarpartijen in het titelnummer hoor, dan krijg ik het daar behoorlijk warm van.

Zoals ik al schreef, het is een mix van Het met The Velvet Underground. Dan komt de hemel op Aarde toch heel dichtbij waar het muziek in deze soort betreft.

En als ik dan de ontregelende manier zie waarop Mark van der Hulst zijn eigen set en nummers onderuit haalt tijdens een optreden op de independent label dag in de Tolhuistuin dan kan ik alleen maar denken: wat ontzettend zonde, want je hebt goud in handen met Glasscherven. Heel veel beter dan dit kan niet, vindt

Wout de Natris