Pompeii. Cate le Bon

Singer-songwriter Cate Le Bon staat garant voor bijzondere albums en levert ook met Pompeii weer een album af dat even de tijd moet krijgen, maar dat vervolgens naar grote hoogten groeit. 

Ik heb een ongelooflijk zwak voor de muziek van Cate Le Bon, die met het in 2019 verschenen Reward haar beste album tot dat moment maakte. Dat album krijgt serieuze concurrentie van het nu verschenen Pompeii, dat me inmiddels minstens net zo goed bevalt. De muzikante uit Wales verwerkt dit keer wat meer invloeden uit de jaren 70 en 80 en heeft hoorbaar een zwak voor de muziek van David Bowie. De songs van Cate Le Bon moeten ook dit keer groeien en rijpen, maar als dat proces voltooid is, is ook haar nieuwe album weer een album dat makkelijk vermaakt met fraaie klanken, maar dat ook dieper graaft met bijzondere twists. Bijzondere muzikante, uitstekend album.

De uit Wales afkomstige singer-songwriter Cate Le Bon bracht vijftien jaar geleden haar eerste single uit en bouwt sindsdien aan een heel bijzonder oeuvre. Ze heeft inmiddels een aantal uitstekende albums op haar naam staan en het zijn stuk voor stuk albums die niet voor de makkelijkste weg kiezen, maar die op hetzelfde moment flink wat memorabele popsongs bevatten. 

Het vorige album van Cate Le Bon, het in 2019 verschenen Reward, was voor mij en ondanks de hoge kwaliteit van haar eerste albums met afstand haar beste album tot dusver, waardoor ik, inmiddels al weer enkele weken geleden, met hooggespannen verwachtingen begon aan haar nieuwe album Pompeii. 

Bij een nieuw album van Cate Le Bon weet je over het algemeen twee dingen zeker. Allereerst klinkt een nieuw album van de muzikante uit Wales tot dusver altijd anders dan haar vorige albums en hiernaast maakt Cate Le Bon muziek die de tijd nodig heeft om te rijpen. Het gaat ook weer op voor Pompeii dat zeker niet fantasieloos voortborduurt op het prachtige Reward en dat bovendien sinds mijn eerste beluistering nog flink aan kracht heeft gewonnen. 

Pompeii is net als Reward geproduceerd door de van oorsprong Russische producer Samur Khouja, die de afgelopen jaren mooie dingen deed voor Regina Spektor, Midnight Sister en dus ook voor Cate Le Bon. Cate Le Bon schakelde voor Reward nog flink wat muzikanten in, maar op Pompeii doet ze veel zelf. De Britse muzikante tekende zelf voor de gitaren, synths, bas, piano en percussie op het album en deed alleen voor de drums, saxofoon en clarinet een beroep op andere muzikanten. 

Pompeii is vergeleken met de vorige albums van Cate Le Bon een behoorlijk toegankelijk album, al zitten haar songs ook dit keer vol dubbele bodems en bijzondere twists. Reward haalde deze bijzondere twists zo nu en dan uit de archieven van de Krautrock, maar bevatte ook verwijzingen naar het werk van David Bowie. 

Invloeden uit het werk van de Britse grootheid hebben op Pompeii aan kracht gewonnen. Qua sfeer doet Pompeii meer dan eens denken aan de muziek die Bowie in de tweede helft van de jaren 70 in Berlijn maakte en zeker ook aan die van de jaren hiervoor in de Verenigde Staten, maar Cate Le Bon is op haar nieuwe album ook niet vies van uitstapjes naar de jaren 80, zeker wanneer haar songs worden voorzien van wolken synths. 

Pompeii is een behoorlijk introspectief album. Cate Le Bon nam het album grotendeels in haar uppie op in Cardiff en voegde de aanvullingen van de andere muzikanten wat later toe. Veel songs op het album klinken wat in zichzelf gekeerd, maar Pompeii heeft ook een nostalgisch tintje. 

Bij eerste beluistering vond ik het album net wat minder dan zijn zo goede voorganger, maar over een album van Cate Le Bon moet je nooit te snel oordelen. Songs die in eerste instantie makkelijk lijken te vervliegen of die wat fantasieloos voort lijken te kabbelen, blijken bij herhaalde beluistering een stuk beter en ook na een paar weken is de rek er voor mij nog niet uit. 

Pompeii klinkt vaak als een album dat in de jaren 80 gemaakt had kunnen worden, al weet ik niet direct wie er in dit decennium in staat was om een album als dit te maken. Ook met Pompeii gaat Cate Le Bon weer niet wereldberoemd worden, maar een ieder die haar muziek, net als ik, inmiddels een jaar of tien koestert, valt er ook op het zesde album van Cate Le Bon weer verschrikkelijk veel te genieten.

Erwin Zijleman

Je kunt Pompeii beluisteren en bestellen op de Bandcamp pagina van Cate le Bon:

https://catelebon.bandcamp.com/album/pompeii