Afscheid van BY

Onlangs overleed Bert Hilberts of in de tijd dat WoNo Magazine nog een digitaal blad was dat uitkwam wanneer het uitkwam, BY. In de eerste paar jaar schreef Bert over zijn passie voor klassieke muziek, maar ook over zijn eerste en grootste passie The Shadows. Samen met broer Eddie speelde hij in The Flying Arrows, een band die lokale bekendheid verwierf in de Groninger Ommerlanden en verre omstreken met hun versie van Rock and Roll.

Op de foto die ooit in een WoNo stond, staan twee jongens, zo jong, maar duidelijk bevlogen. Bert met een originele Hofner bas, zo een als Paul McCartney beroemd mee werd. Verkocht in de jaren 80, want Bert zou er nooit meer op spelen. Toen eenmaal duidelijk was dat de doorbraak er niet in ging zitten, koos hij radicaal een andere richting. Waardoor wij, Wo. en .No, hem dertig jaar later zouden leren kennen. Juist via de muziek leerde ik Bert beter kennen en werd hij de gewaardeerde collega waar ik vele fijne gesprekken mee heb gevoerd door de jaren heen.

Afgelopen vrijdag was het afscheid. Bert was al jaren ziek zo bleek. We waren elkaar uit het oog verloren, zoals dat in het leven gaat. Zijn vrouw en twee zonen maakten een twee uur lange viering van zijn leven, waar muziek en vooral The Shadows een grote rol speelde ter ondersteuning van alle andere activiteiten en belangrijke gebeurtenissen in zijn leven. Twee uur die lieten zien hoe een gewoon iemand bijzonder is en zijn stempel op vele manieren drukt op zijn omgeving. In zijn gezin, zijn werk, buurt en verenigingsleven.

Een bijzondere vermelding gaat uit naar zijn broer, Eddie, die, zo vertelde Bert toch met enige trots lang geleden, wel door was gegaan in de muziek. Als producer. Als ik me goed herinner noemde Bert 'Mississippi' van Pussycat als voorbeeld. Hij zong met prachtige stem de The Hollies hit ' He Ain't Heavy He's My Brother', zichzelf begeleidend op een akoestische gitaar. Mooi, emotioneel, zonder franje of vals sentiment.

Zijn kleindochter zong een Cliff Richard en The Shadows nummer. Een ongetrainde stem, die meteen opviel. Muzikaliteit valt niet ver van de boom blijkt.

Rust zacht Bert en dank voor de tijd dat we collega's waren. Een tijd die bijzonder was om verschillende redenen, die verder niets met muziek heeft te maken, maar het ook mogelijk maakte dat er zoiets als een WoNo in een werkomgeving ontstond.

Wo.