Clean. Soccer Mommy

Soccer Mommy, het alter ego van de uit Nashville afkomstige Sophie Allison, maakte vorig jaar indruk met Collection.
 
De plaat duurde nog geen half uur en verzamelde een aantal van de songs die, de op dat moment in New York woonachtige, Sophie Allison eerder via bandcamp had uitgebracht.
 
Het betrof songs die de jonge Amerikaanse singer-songwriter in haar slaapkamer had opgenomen, waardoor het etiket ‘bedroom pop’ op de plaat werd geplakt. (Lees hier wat Erwin vond van 'Collection': http://wonomagazine.blogspot.com/2017/11/collection-soccer-mommy.html)
 
Het was een vlag die de lading uitstekend dekte, want de songs van Soccer Mommy ontleenden een deel van hun kracht aan de intimiteit die Sophie Allison in haar muziek wist vast te leggen, al maakte de muzikante uit Nashville ook indruk met prima songs.
 
Collection deed me denken aan de muziek van onder andere Jay Som, Japanese Breakfast, Amy O, Girlpool, Palehound, aan de eerste platen van Waxahatchee, uit een iets verder verleden aan de donkere songs van Julie Doiron, maar de muziek van Soccer Mommy had op Collection ook zeker raakvlakken met 90s bands als Throwing Muses en Belly en met de platen van Juliana Hatfield. Het zijn allemaal namen die ook weer opduiken bij beluistering van Clean.
 
De nieuwe plaat van Soccer Mommy bevat tien songs en duurt net wat langer dan Collection. Het is een plaat die duidelijk in het verlengde ligt van zijn voorganger en dat is best bijzonder. Sophie Allison nam haar songs dit keer immers niet in haar slaapkamer op, maar ging met een band en producer Gabe Wax de studio in.
 
Gabe Wax verdiende zijn sporen, grotendeels als technicus, op de platen van The War On Drugs, Cass McCombs, Beirut en Wye Oak en laat op Clean horen dat hij ook als producer uitstekend uit de voeten kan. Clean klinkt absoluut voller dan Collection, maar gelukkig heeft Sophie Allison de intimiteit van haar vorige plaat behouden en zou ook Clean best in haar slaapkamer kunnen zijn opgenomen.
 
Vergeleken met Collection valt Clean niet alleen op door een wat voller en rijker geluid, wat de songs van de Amerikaanse singer-songwriter voorziet van wat meer kleur en glans, en met net wat meer invloeden uit de rock, maar zeker ook door net wat meer uitgekristalliseerde songs.
 
Het zijn songs waarin Soccer Mommy wederom graaft in haar persoonlijke leven, waarin mislukte relaties een grote rol spelen. Het zorgt voor een licht melancholische ondertoon, maar de intieme popliedjes van Soccer Mommy zijn ook zeker geschikt om je aan te warmen op deze koude dagen.
 
Clean doet me, nog wat meer dan zijn voorganger, denken aan de platen van Juliana Hatfield, die er net als Soccer Mommy altijd in slaagt om donkere wolken en zonneschijn samen te laten komen in haar songs. Het zijn de songs waarmee Soccer Mommy zich uiteindelijk kan onderscheiden van de meeste van haar soortgenoten, al vind ik ook haar stem bovengemiddeld goed en vooral aangenaam.
 
Met Clean treedt Soccer Mommy wat mij betreft in de voetsporen van onder andere Phoebe Bridgers en Julien Baker, voor mij de grootste verrassingen van 2017, al is de muziek van Sophie Allison wel wat zonniger. Collection stond vorig jaar nog bol van de belofte, maar met Clean maakt Soccer Mommy de belofte echt meer dan waar.

Erwin Zijleman

Je kunt Clean hier beluisteren en kopen:

https://sopharela.bandcamp.com/album/clean



Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g