Van Dik Hout live in Paradiso, 29 december 2013

Foto, HareD

Als je 20 jaar bestaat is er reden voor een feestje. Als je Van Dik Hout bent doe je dat op gepaste wijze: met een nieuwe CD die wordt gepresenteerd tijdens het jaarlijkse eindejaarsconcert. Op die manier verkoop je Paradiso gewoon uit, zoals je al zo vaak hebt gedaan, en start je binnenkort met een clubtour.

Het concert begon met de eerste drie nummers van de nieuwe CD, Alles wat naar boven drijft. Het openingsnummer van beiden is de nieuwe single, ‘We gaan voor dit moment’. Een nummer dat alles in zich heeft om een klassieker te worden, het aanstekelijke refrein zuigt zich in je hoofd. ‘Straks is het te laat’ en “Lieg niet meer’ liggen ook lekker in het gehoor, net als de afsluiter ‘Ik zou het zo weer doen’. De tussenliggende nummers zijn wellicht minder in het oor springend, maar bij elkaar is het een prima mix van langzaam intens, en meer uptempo. Er zijn gospel en country elementen te ontwaren (bijvoorbeeld in ‘Gun me wel je tranen’), maar het hoofdbestanddeel blijft gelukkig gewoon lekkere rock, zoals ‘Nu het Licht weer schijnt op mij’ en ‘Liefde als Water’. Het merendeel van de nummers komt van gitarist Sando Assorgia en zanger Martin Buitenhuis, terwijl drummer Louis de Wit voor de eindproductie zorgde. Er zijn, overigens niet al te opvallende, gastoptredens van Daniël Lohues, Ellen ten Damme, alsmede Thomas Acda en Paul de Munck. 

Foto: HareD

Niet op de cd, maar wel al populair op internet is de cover van ‘Formidable’ van de Belgische ster Stromea die Van Dik Hout deed in de radioshow van Giel Beelen (https://www.3fm.nl/video/show/giel/66989). ‘Formidabel’ kwam ook tijdens het concert langs en is werkelijk prachtig en indrukwekkend, Buitenhuis op zijn best.

   

Niet de hele cd werd gespeeld, het grootse deel van het concert was voor een mooie selectie van het Van Dik Hout oeuvre, inclusief klassiekers zoals ‘Stil in Mij’, ‘Alles of Niets’, ‘Pijn’ (dat destijds samen met Herman Brood werd uitgevoerd), ‘Zij maakt het verschil’ (van gelegenheidsband de Poema’s, ofwel Van Dik Hout met Acda en De Munnik) en mijn persoonlijke all time favorite ‘Stap voor Stap’.

Net als bij de andere eindejaarsconcerten bestond het publiek uit diehard fans, dus de stemming zat er goed in. De band speelde ook goed. Het enige wat beter had gekund was de opbouw van het concert. Na een of twee uptempo nummers volgde telkens weer een paar langzamere liedjes, hetgeen de vaart duidelijk wegnam, terwijl het publiek wel zin had gehad in een feestje. Absoluut suf was het aanbieden van het eerste exemplaar van Alles wat naar boven drijft door acteur Cees Geel. Hij hield platweg een onvoorbereid lulverhaal, dat werkelijk niemand kon boeien.

Maar dat mocht de pret niet drukken, ook in hun twintigste jaar is Van Dik Hout een Nederlands fenomeen, met een prachtige nieuwe cd. Gaat dat zien!

HareD