Bliss release. Cloud Control

Kijk, een Australische band uit een dorp in de Blue Mountains bij Sydney in New South Wales. Laat mijn moeder nu uit een dorp aan gener zijde van die Blue Mountains komen. Het gebergte heeft overigens echt een blauwachtige kleur vanuit de lucht bezien, maar dat daar gelaten.

Bliss release is hun thuisland al bijna twee jaar uit en hier bijna één jaar, maar omdat ik de plaat blijf draaien en eigenlijk steeds meer waardeer, heb ik besloten er gewoon wat aandacht aan te besteden. Voor alle lezers die de band nog niet kennen en fans die het niet erg vinden in hun mening bevestigd te worden.

De intentie van Bliss release is bij het eerste nummer direct duidelijk. Vanuit stilte mooie muziek produceren, met af en toe een flinke eruptie, al dan niet naar de achtergrond gemixt. De ronduit lieflijke stem van Heidi Lenffer compenseert die herrie direct voor degenen met iets teerdere oren dan ik. 'Meditation song #2 (Why oh why) vertelt het verhaal van de plaat op krachtige wijze. Direct valt op dat handen een stevige ondersteunende rol spelen. Er wordt wat afgeklapt op deze plaat.

Binnen het viertal draait het om zanger/gitarist Alister Wright en zangeres/keyboardspeelster Heidi Lenffer. Zij worden ondersteunt door Ulrich Lenffer op drums en Jeremy Kelshaw op bas. De beste omschrijving voor hun muziek is melodieuze indie pop. Lekkere melodieën, met goede samenzang en koortjes: ‘Just for now’! Het simpele, maar effectieve doo do doodilidoo waarmee ‘Ghost story’ begint, onderstreept de kracht muziek in zijn naakte essentie. Hoeveel is er nodig om op te vallen? Soms bijna niets. De optimistische gitaarintro’s van ‘This is what I said’ en ‘My fear #2’ zijn ronduit verslavend.

Muzikaal raakt Bliss release aan de naar zichzelf genoemde debuutplaat van Avi Buffalo uit 2010, maar ook fans van ‘Plage’ van de Crystal Fighters zullen hun draai met Bliss release vinden. The XX wil ik hier ook noemen, vanwege de minimale aanpak van Cloud Control, met als groot verschil de digitale versus de analoge aanpak. Fans van The Black Angels, als zij zonder de zware psychedelische saus kunnen leven (‘The rolling stone’), kunnen hier ook van genieten, schat ik zo in. Cloud Control zijn zeker moderne hippies in hun muzikale uiting. 'This is what I said' lijkt mij toch echt het resultaat van een trip.

Op verzoek kan ik deze vergelijkingen ook met platen uit de jaren 80 en 60 doen. Cloud Control is van alle markten thuis. Met eenvoudige middelen een maximaal resultaat halen, Cloud Control is er een kei in. En dan komt het totaal gestripte 'Hollow drums' voorbij en is een echt kippenvelmoment mijn deel.

Op Bliss control staan vrijwel alleen nummers die mij vrolijk stemt en blijft uitnodigen de plaat telkens weer op te zetten. Terecht een plekje in mijn jaarlijst over 2011.

Wo.

Zelf bijdragen aan WoNoBloG? Dat kan. Laat een reactie achter en we nemen contact met je op.