Posts
Deze plaat is al
enige tijd uit. Zeker een half jaar, maar trok mij iedere keer weer naar zich
toe. Alsof het album zei: “Je moet me nog eens beluisteren, want ik ben de
moeite waard”. Die indruk had ik eerlijk gezegd niet, toen ik het album van een
vriend kreeg toegespeeld als zijnde zeer de moeite waard. Weer de zoveelste
Brooklyn act, die op knappe en subtiele wijze iets met Afrikaanse ritmes doet,
maar ondertussen o-zo-saai is, dacht ik bij oppervlakkige beluistering.
Niet Givers. De muzikanten uit Lafayette, Louisiana hebben een achtergrond in zydeco en cajun muziek, zeg maar de zwarte en witte variant van de van origine Franse en Afrikaanse muziek mix die zich in de swamps van Louisiana ontwikkelde in bijna splendid isolation. In light is een album waarop fris wordt gemusiceerd. Bij tijd en wijle doet het me denken aan het nummer ‘Home’ van Edward Sharpe & co. Terwijl de wijze van zingen typische Britpop elementen in zich herbergt. Het vrolijke ‘Saw you first’ is daar een goed voorbeeld van. Terwijl steeldrums een exotisch tintje geven aan dit upbeat nummer, zingt de band de sterren van de hemel. Tiffany Lamson en Kirby Campbell wisselen elkaar prima af en harmoniëren als een lust voor het oor.
Hoe vaker ik de plaat herbeluisterde, hoe meer ik overtuigd raakte door Givers. Deze plaat heeft niets te maken met die bands uit the borough of Brooklyn. In light is warm, organisch en vol leven. Het zijn de soms complexe ritmes die mij de eerste indruk moeten hebben gegeven en afleidden van de innerlijke schoonheid van de plaat. ‘Noche nada’ is daar misschien wel het beste voorbeeld voor. De coupletten zijn bij oppervlakkige beluistering moeizaam, zelfs gekunsteld, terwijl er een geweldige levendig refrein in zit en een stevig twin guitars intermezzo in de beste southern rock traditie.
Het is telkens weer de heerlijke zang die mij over de streep trekt als de cd op mijn iPod voorbij komt. Als het ware werd ik telkens even op de schouder getikt. Hé, Wo., In light verdient een recensie. Bij deze en zeer verdiend.
Wo.
Niet Givers. De muzikanten uit Lafayette, Louisiana hebben een achtergrond in zydeco en cajun muziek, zeg maar de zwarte en witte variant van de van origine Franse en Afrikaanse muziek mix die zich in de swamps van Louisiana ontwikkelde in bijna splendid isolation. In light is een album waarop fris wordt gemusiceerd. Bij tijd en wijle doet het me denken aan het nummer ‘Home’ van Edward Sharpe & co. Terwijl de wijze van zingen typische Britpop elementen in zich herbergt. Het vrolijke ‘Saw you first’ is daar een goed voorbeeld van. Terwijl steeldrums een exotisch tintje geven aan dit upbeat nummer, zingt de band de sterren van de hemel. Tiffany Lamson en Kirby Campbell wisselen elkaar prima af en harmoniëren als een lust voor het oor.
Hoe vaker ik de plaat herbeluisterde, hoe meer ik overtuigd raakte door Givers. Deze plaat heeft niets te maken met die bands uit the borough of Brooklyn. In light is warm, organisch en vol leven. Het zijn de soms complexe ritmes die mij de eerste indruk moeten hebben gegeven en afleidden van de innerlijke schoonheid van de plaat. ‘Noche nada’ is daar misschien wel het beste voorbeeld voor. De coupletten zijn bij oppervlakkige beluistering moeizaam, zelfs gekunsteld, terwijl er een geweldige levendig refrein in zit en een stevig twin guitars intermezzo in de beste southern rock traditie.
Het is telkens weer de heerlijke zang die mij over de streep trekt als de cd op mijn iPod voorbij komt. Als het ware werd ik telkens even op de schouder getikt. Hé, Wo., In light verdient een recensie. Bij deze en zeer verdiend.
Wo.
No comments:
Post a Comment