Shake a wave. Go Back to the Zoo

Twee jaar geleden was Go Back to the Zoo (GBTTZ) hard onderweg om door te breken. Met een flinke zet van 3FM en DWDD in de rug kreeg de band de kans om in korte tijd veel te spelen en uit te groeien tot een stevig rockende machine, met uitstraling en het vermogen een zaal naar de hand te zetten. Dat gebeurde met de enigszins brave, poppy songs van 'Benny Blisto', waarvan er een aantal zonder meer gewoon goed zijn. Na afloop van een optreden in het Patronaat een jaar geleden zei drummer Bram Kniest, tegen WoNo Magazine, zonder dat hij daar erg in had, dat hij hoopte dat de band het debuut kon evenaren. Er lag op dat moment niet meer dan een paar ideetjes.

Of die ideetjes Shake a wave hebben gehaald, vertelt het verhaal niet. Wat direct opvalt aan het album, is dat het er stevig op los rockt. De sfeer die de band op het podium weet neer te zetten, heeft zich vertaald in nummers die harder, meer gitaar gedreven en minder poppy.zijn. Aan de hand van gitarist/producer J.B. Meijers (o.a. De Dijk en Supersub) en Kane gitarist Dennis van Leeuwen zet de band een duidelijke stap in een meer rockgerichte richting. De gitaren zijn steviger, er zijn leuke effectjes ontdekt en de feedback zingt af en toe door de speakers.

Dat alles zegt niets over de kwaliteit van de muziek. 'Benny Blisto' vond ik een album met een aantal zeer sterke punten en een aantal nummers die meer richting middelmaat schoven, zonder door een ondergrens te zakken. Mijn eerste en tweede indruk van Shake a wave is dat dit niet veranderd is. Daarvoor is de stem van Cas Hieltjes net te beperkt. In een nummer als 'I get up' loopt hij duidelijk tegen de grens van zijn kunnen aan. 'Fire in the streets' is geen wereld nummer. Dat is niet erg, want er gebeurt genoeg op het album om de luisteraar bij de les te houden.

GBTTZ blinkt uit in enkele refreinen, die van stadion proporties zijn. Een band die dat kan, heeft terecht succes. Ik verwacht dan ook dat de band het met 'Benny Blisto' verworven succes moeiteloos gaat continueren, om de simpele reden dat er op Shake a wave voldoende nummers staan die het live en op de radio prima doen. 'Please don't leave me' heeft een stuk tekst dat moeiteloos door duizenden meegezongen kunnen worden. De tweede single 'What if' is geweldig en moet 'Electric' naar de kroon kunnen steken. Goed naar Kings of Leon geluisterd en daar iets prachtig mooi eigens van maken. 'What if' is zo goed als 'Sex on fire'. (Lees hier PUNT) En door de stevige gitaarbreak vind ik het nummer eigenlijk beter.

De conclusie is dan ook dat Shake a wave veel steviger is, een aantal songs met een meer dan gemiddelde kwaliteit bevat, die de fans in de zalen en festivalweides op de wenken gaan bedienen. Terwijl het debuut nu pas in het buitenland uitgebracht wordt, zijn wij al aan de soep en hij smaakt goed. Shake a leg zou ik zeggen tijdens de optredens. De wave zien we wel op het hoogtepunt van de global warming.

Wo.

Zelf bijdragen aan WoNoBloG? Graag zelfs. Laat een bericht achter en we nemen contact op.