Tim Christensen & the Damn Crystals

Yes!, dacht ik een aantal weken geleden, er komt een nieuwe cd van Tim Christensen aan, want hij gaat optreden in mei. Die cd is er nu onder de titel Tim Christensen & the Damn Crystals. Dit suggereert dat er sprake is van een vaste begeleidingsband en dat klopt ook. Na de tour die hem in 2009 en 2010 langs de Europese podia voerde, besloot hij met deze begeleiders verder te gaan als band. Althans, niet voordat hij een uitgebreide toer door Denemarken maakte met zijn in 2001 opgeheven, oude band; het in Denemarken zeer populaire Dizzy Miss Lizzy. Commerciële zelfmoord karakteriseerde ik dit, want Tim stond misschien wel op doorbreken in Nederland. Airplay op 3FM en dan iets anders gaan doen, betekent opnieuw beginnen in 2012. Dat blijkt iets mee te vallen, want ik heb hem al op een paar akoestische promotiesessie kunnen betrappen op 3FM.

Laat ik het er op houden, dat er in ieder geval inspiratie is getankt voor een nieuw album. Het begint met het meer dan tien minuten durende 'The damn crystals', dat zich bijna als progrock laat omschrijven. Het nummer kent een aantal goede sfeerwisselingen, die uiteindelijk overgaan in volle rock. Veel gitaarwerk over het strakke ritme in het derde deel. Het middenstuk kent mooi gelaagde synthwerk en heerlijke wobbly gitaargeluiden. Effecten en de melotron zijn sowieso kenmerken voor Tim Christensen.

Eigenlijk is het opvallend dat er nu een echte band is. De twee voorgangers 'Honeyburst' en 'Superiour' speelde Tim Christensen vrijwel alleen in. Twee superieure platen, waarvan de laatste de nummer 1 plaats haalde in mijn 2009 eindlijst (en het concert in Tivoli, De Helling dezelfde positie bij de concerten). Is er dan veel veranderd? Ja, op het eerste gehoor brengt de band een steviger geluid. Dat gaat ten koste van de subtiliteit die Christensen op de twee genoemde platen zo prachtig tentoonstelde. Daar staan meer dynamiek en urgentie tegen over. Het gaat duidelijk niet ten koste van zijn songschrijverschap. Er staan weer een paar prachtige nummers op The Damn Crystals. 'Surprise me', de eerste single, is geweldig, met Beatlesque trekken, van de hard rockende Beatles. Dat was een verrassing na de ingetogen akoestische versie die ik op de radio hoorde. Er is een band, dus die moet iets te doen hebben en dat was niet zo op eerdere platen. Ook zal hij zijn uitgedaagd door zijn bandleden. Dit levert bijvoorbeeld een fraaie wisselwerking op in 'Far beyond driven'. De rustige, akoestische coupletten, met "onder water" gitaar geluiden en harde refreinen met een scheurende solo.

Ja, de wisselwerking tussen Tim Christensen en The Damn Crystals valt zonder meer ook op de plaat goed uit. Op het podium wist ik dat al. Het  inspelen met een band zorgt voor iets meer pit en daarmee voor variatie in zijn totale oeuvre. Er wordt gelaagder gerockt. 'Wiser' is een perfect nummer om een concert mee af te sluiten, no holding back! De plaat sluit hij af met het kale 'Never be one until we are two'. Een soort 'Blackbird' annex 'Yesterday' zeg maar. Christensen steekt het niet onder stoelen of banken dat hij een grote Paul McCartney fan is.

Tekstueel put Christensen vooral uit relaties. Verliefdheid, uit elkaar gaan. Het is hier waar hij de inspiratie vindt voor de teksten van zijn nummers, die de sfeer van de plaat afmaken. De tekst sluit overduidelijk aan bij de sfeer van het nummer. "Are we getting closer?" zingt hij bijvoorbeeld over een zeer gejaagd stuk muziek in 'Surprise me'.

De hele plaat getuigt van vakmanschap. Christensen is een songsmid, die weet hoe hij een goed nummer moet schrijven en hoe hij het kan aankleden om zijn muziek interessant te maken voor de luisteraar. Hij had mij in 2004 al overtuigd van zijn grote kwaliteiten met 'Honeyburst', helemaal met 'Superiour' en versterkt mijn indruk alleen maar met Tim Christensen & the Damn Crystals. Wo. is een zeer grote fan. Midden mei volgt de recensie van het optreden in het Paard van Troje.

Wo.

P.s. Tim Christensen en The Damn Crystals toeren vrij uitgebreid door Nederland in mei. Doe je voordeel en ga kijken. Veel beter gaan ze niet komen dit jaar!