BRIGHTSIDE. The Lumineers

De Amerikaanse band The Lumineers opent het muziekjaar 2022 met een serie geweldige songs, die het inmiddels vertrouwde geluid van de band laten horen, maar die ook net wat anders klinken.

Met III maakte de uit Denver, Colorado, afkomstige band The Lumineers wat mij betreft een van de allerbeste albums van 2019. De lat lag daarom hoog voor album nummer vier, maar ook Brightside is een geweldig album. De tot een duo uitgedunde band musiceert wat losser dan op de vorige twee albums, maar door de instrumentatie en vooral door de zang is het vanaf de eerste noten weer typisch The Lumineers. Hier en daar hoor je een vleugje van The Beatles, maar je hoort toch vooral de buitengewoon lekker in het gehoor liggende folkpop van de Amerikaanse band, die met Brightside het feelgood album heeft gemaakt dat we zo hard nodig hebben, al duurt het helaas maar een half uurtje.

De Amerikaanse band The Lumineers dook in 2012 op met de meezinger Ho Hey, wat ik persoonlijk nou niet zo’n sterke track vond (en na verloop van tijd zelfs een behoorlijk irritante track). Het in hetzelfde jaar verschenen titelloze debuutalbum van de band uit Denver, Colorado, was gelukkig een stuk beter, maar ik raakte pas echt onder de indruk van de muziek van The Lumineers toen in 2016 het ijzersterke Cleopatra verscheen. De lat lag nog wat hoger op het in 2019 verschenen III, dat zelfs de tweede plek van mijn jaarlijstje over het betreffende jaar wist te halen. 

The Lumineers zijn inmiddels uitgedund tot een duo en keren helemaal aan het begin van het muziekjaar 2022 terug met hun vierde album. BRIGHTSIDE (het moet kennelijk met hoofdletters, maar dat doe ik maar één keer) heb ik inmiddels al een aantal weken in mijn bezit en is in die weken, net als zijn twee voorgangers, uitgegroeid tot een persoonlijke favoriet. 

Laat ik echter beginnen met een flinke tegenvaller. Brightside bevat slechts dertig minuten en zes seconden muziek en dat is voor een volwaardig album wel erg weinig. In dat half uur doen Jeremiah Fraites en Wesley Schultz gelukkig wel weer mooie dingen. Brightside laat, met name door de zo karakteristieke stem van Wesley Schultz, weer het herkenbare The Lumineers geluid horen en dat voelt aan als een warm bad. 

Ik was op de vorige drie albums zeer gecharmeerd van de stem van de Amerikaanse muzikant en ook op Brightside is de zang wat mij betreft prachtig, zeker wanneer Wesley Schultz de noten uit zijn tenen haalt. Ook in muzikaal opzicht laat het vierde album van de Amerikaanse band een inmiddels bekend horen, al legt het duo uit Colorado ook wel wat andere accenten. 

Net als op de vorige twee album koos de band voor producer Simone Felice en mocht technicus en co-producer David Baron het geluid nog wat verder versieren. Vergeleken met het terecht bejubelde III is Brightside een wat minder uitbundig en ook wat minder theatraal album. Het vierde album van The Lumineers bevat een aantal behoorlijk ingetogen en spaarzaam ingekleurde songs, die vooral vertrouwen op de zang van Wesley Schultz, zoals in het prachtige door gitaren en zang gedragen Never Really Mine. 

Ook in de meer ingetogen songs hoor je meestal het inmiddels zeer herkenbare pianospel waarmee de albums van The Lumineers zich makkelijk weten te onderscheiden, maar Jeremiah Fraites en Wesley Schultz, die zelf tekenen voor de meeste instrumenten op Brightside, kiezen incidenteel ook voor wat stevigere songs, die weer een nieuwe kant van The Lumineers laten horen. 

Ik had bij beluistering van het album overigens meerdere keren associaties met de muziek van The Beatles en dat is me niet bijgebleven van de vorige drie albums van The Lumineers. Ook op Brightside maakt de Amerikaanse band weer buitengewoon aangenaam en makkelijk in het gehoor liggende folkpop, maar zowel in vocaal als in muzikaal opzicht vind ik ook dit album weer een stuk beter dan die van de concurrenten in het genre. 

Er is zoals gezegd maar één ding jammer en dat is dat het album er na net iets meer dan 30 minuten alweer op zit. Ik ben na die dertig minuten nog lang niet verzadigd, waardoor er niets anders opzit dan het album nogmaals opzetten of een van de voorgangers uit de kast te trekken. Wanneer ik Brightside niet beoordeel op de kwantiteit maar op de kwaliteit heb ik echter niets te klagen. Weer een prima album van een van mijn favoriete bands van deze tijd en wat word ik vrolijk van dit album.

Erwin Zijleman