Posts
In 2001 is de muziek van de Zweedse muzikant Thomas Feiner me volledig ontgaan en ook toen David Sylvian het album in 2008 oppikte en een nieuwe kans gaf, was ik niet bij de les. Dankzij een gouden tip heb ik de derde kans die The Opiates heeft gekregen wel opgemerkt en wat is het een indrukwekkende luisterervaring gebleken. Thomas Feiner maakt ruim een uur lang diepe indruk met stemmige muziek die varieert van uiterst ingetogen tot bijna bombastisch. De bijna neoklassieke inkleuring van veel songs op het album voorziet de muziek op The Opiates Revisited van een beeldend karakter, maar door de indringende zang van de Zweedse muzikant sta je ook steeds weer met beide benen op de grond. Indrukwekkend.
Een lezer van Krenten Uit De Pop zette me op het spoor van The Opiates Revisited van Thomas Feiner & Anywhen. Het is een geweldige tip, want wat is dit een mooi en bijzonder album. Echt nieuw is het album overigens niet, want de Zweedse muzikant Thomas Feiner bracht The Opiates in 2001 al eens uit met zijn band Anywhen. Het album deed weinig tot niets, tot het in 2008 werd opgepikt door het album van David Sylvian, die zich over The Opiates ontfermde en het album opnieuw uitbracht als The Opiates Revised.
In 2008 schopte Thomas Feiner het met album tot de cultstatus, onder andere met een onwaarschijnlijk hoge score op het muziekplatform MusicMeter. Het is me destijds helaas ontgaan, maar gelukkig is er nu The Opiates Revisited, waarmee het album voor het eerst ook op vinyl en op de streaming media diensten beschikbaar is. The Opiates Revisited bevat alle songs van de twee eerdere versies van het album, twee nieuwe tracks en één remake. Het is goed voor dertien songs en ruim een uur muziek.
Het is muziek die het uitstekend zal doen bij lage temperaturen en het is bovendien muziek die troost biedt in deze donkere tijden. Thomas Feiner & Anywhen maken op The Opiates Revisited zeer stemmige muziek. Het is muziek die wordt gedomineerd door warme en organische klanken, waaraan hier en daar flink wat strijkers en blazers zijn toegevoegd. Het combineert prachtig met de veelzijdige stem van Thomas Feiner, die zowel in de hoge als de lage regionen uit de voeten kan en altijd wat weemoedig zingt, wat de muziek op The Opiates Revisited voorziet van nog wat extra melancholie.
De muziek van de Zweedse muzikant zal zeker in de smaak vallen bij liefhebbers van onder andere Nick Cave en Tindersticks, om twee namen te noemen, maar zeker ook bij een ieder die de muziek van David Sylvian hoog heeft zitten. De voormalig Japan zanger heeft The Opiates dertien jaar geleden niet voor niets omarmd, want The Opiates Revisited klinkt meer dan eens als een album dat David Sylvian zelf ook gemaakt zou kunnen hebben.
Thomas Feiner heeft de afgelopen decennia ook de nodige filmscores gemaakt en dat hoor je op The Opiates Revisited. Met name de wat neoklassiek aandoende songs op het album hebben een beeldend karakter en doen het ongetwijfeld uitstekend bij beelden van weidse landschappen.
Het knappe van The Opiates Revisited is dat het album alle kanten op kan. Het ene moment zwellen de strijkers en blazers bijna pompeus aan, maar Thomas Feiner kan zijn muziek ook heel klein houden of toch heel voorzichtig laten ontsporen. De sfeervolle klanken op het album brengen je makkelijk in een wat dromerige stemming, maar de indringende stem van de Zweedse muzikant voorziet de songs op The Opiates Revisited steeds weer van urgentie.
Ik kan me heel goed voorstellen dat er in 2008 in kleine kring flink wat ophef was over dit fascinerende album en ik ga er van uit dat deze ophef ook nu kan ontstaan, al is de timing van deze release natuurlijk ongelukkig. Zelf ben ik in ieder geval heel blij met dit album dat de avonden keer op keer prachtig inkleurt en dat iedere keer weer net wat meer indruk maakt. In kleine kring is al lang bekend dat Thomas Feiner twintig jaar geleden een meesterwerk heeft afgeleverd, maar dit album moet eigenlijk iedereen horen.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment