Posts
Op latere leeftijd debuteren met een geweldig album komt niet al te vaak voor en als het gebeurt moet je als muzikant het geluk hebben dat de critici en de muziekliefhebbers opletten. Nothing For Me, Please van de Amerikaanse muzikant Dean Johnson krijgt nog niet heel veel aandacht, maar één artikel was genoeg om mij nieuwsgierig te maken naar het album. Het debuutalbum van de muzikant uit Seattle heeft mij vervolgens zeker niet teleurgesteld. Dean Johnson klinkt als een tijdloze singer-songwriter die bijzonder aansprekende songs schrijft. De Amerikaanse muzikant beschikt ook nog eens over een bijzondere stem die van een prima album een uitstekend album maakt. Aanrader!
Ook de afgelopen week verschenen er weer heel veel albums van tot voor kort voor mij onbekende singer-songwriters en ook de afgelopen week pikte ik er weer vooral albums van vrouwelijke singer-songwriters uit. De enige uitzondering was het debuutalbum van een Amerikaanse cultmuzikant, die na heel veel jaren dan eindelijk zijn debuutalbum heeft uitgebracht.
Dean Johnson is een singer-songwriter uit Seattle, Washington, die al minstens twintig jaar meedraait in de rijke muziekscene van de stad. Hij speelde in een aantal voor mij onbekende bands, waarvan The Sons Of Rainier de bekendste schijnt te zijn, maar Dean Johnson heeft ook een solorepertoire, dat tot voor kort alleen was te horen op een aantal kleine podia in de stad, die in de jaren 90 uitgroeide tot de hoofdstad van de grunge.
Dean Johnson nam zijn debuutalbum Nothing For Me, Please met zeer beperkte middelen live op en had hier slechts vier dagen voor nodig. De opnames van de Amerikaanse muzikant stammen overigens al uit de zomer van 2018, wat illustreert dat zijn debuutalbum er niet zomaar is gekomen.
Nu zijn er heel veel singer-songwriters in het segment waarin Dean Johnson opereert, maar direct bij eerste beluistering van Nothing For Me, Please werd ik gegrepen door dit album. Dean Johnson beschikt allereerst over een bijzondere stem, die er voor zorgt dat zijn debuutalbum veel meer met me doet dan de meeste andere albums van mannelijke singer-songwriters die ik recent heb beluisterd.
Het is een wat hoge stem, met hier en daar een vleugje Roy Orbison, en het is een stem waar je emotie in bakken van af kunt scheppen. Direct vanaf de eerste noten van Nothing For Me, Please grijpt Dean Johnson je bij de strot met zijn emotievolle zang, om pas na negen songs en een kleine dertig minuten later weer los te laten.
De stem van Dean Johnson is wat mij betreft zijn sterkste wapen, maar de muzikant uit Seattle schrijft ook sterke en tijdloos klinkende songs. In muzikaal opzicht treedt Nothing For Me, Please in de voetsporen van grote singer-songwriters als Townes van Zandt en John Prine, maar het debuutalbum van Dean Johnson klinkt zeker niet gedateerd. De songs van de Amerikaanse muzikant doen we ook wel wat denken aan het vroege werk van Ryan Adams, zowel in vocaal als in muzikaal opzicht.
In muzikaal opzicht klinkt Nothing For Me, Please redelijk sober en rechttoe rechtaan, precies wat je verwacht bij een album dat binnen een paar dagen en live werd opgenomen. De instrumentatie bestaat vooral uit akoestische gitaar en een ritmesectie, maar dit past uitstekend bij het genre waarin Dean Johnson opereert. De relatief sobere instrumentatie geeft de bijzondere stem van de muzikant uit Seattle bovendien alle ruimte. Dean Johnson weet niet alleen op te vallen met zijn karakteristieke stem, maar ook met zijn persoonlijke en emotievolle songs, die niet alleen authentiek en tijdloos klinken, maar ook bijzonder makkelijk blijven hangen.
Het heeft Dean Johnson de nodige tijd gekost om een debuutalbum te maken, maar Nothing For Me, Please is een album waarmee hij wat mij betreft opvalt binnen het enorme aanbod van het moment. Het is een album dat vooralsnog weinig aandacht krijgt, maar dat moet echt snel gaan veranderen, want albums als Nothing For Me, Please hoor ik maar weinig.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment