Cycles is een vooral psychedelisch aandoend solo uitstapje van The Teskey Brothers gitarist Sam Teskey en het is er een die uitnodigt tot wegdromen en eindeloos genieten van al het moois dat is te horen.
Na het indrukwekkende soulalbum van The Teskey Brothers levert gitarist Sam Teskey een psychedelisch hoogstandje af. De Australische muzikant laat zich niet door Southern soul uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten beïnvloeden, maar door Britse psychedelica, al is dit zeker niet de enige invloed die te horen is op Cycles. Laat Cycles uit de speakers komen en je wordt 45 minuten getrakteerd op melodieus gitaarspel, lome vocalen en bedwelmende toetsen partijen. Het is muziek zoals die tegenwoordig niet of nauwelijks meer wordt gemaakt, maar het klinkt echt onweerstaanbaar lekker. Een heerlijk album om even mee te ontsnappen aan de dagelijkse sleur.
Sam Teskey kennen we vooral als gitarist van de Australische band The Teskey Brothers. De band leverde twee jaar geleden met Run Home Slow een fantastische bluesy soulplaat af en ook het solodebuut van Sam Teskey is een indrukwekkend album. De Australische muzikant neemt je vanaf de eerste noten van zijn soloalbum Cycles een aantal decennia mee terug in de tijd en vindt zijn inspiratie voor de afwisseling eens niet in de Southern soul, maar vooral in de psychedelica.
Cycles wordt door Sam Teskey zelf omschreven als “a cosmic journey, from sprawling, orchestral balladry to dissonant, ambient soundscapes, from folk to heavy psych-rock freak outs” en dat is een aardige omschrijving. Cycles bevat twaalf tracks, waarvan er vier intro’s of outro’s van andere tracks zijn.
Het album is naar verluidt geïnspireerd door Pink Floyd’s Meddle en andere Britse bands uit het hokje psychedelica, maar ik hoor ook volop invloeden uit de psychedelische muziek die in de jaren 60 en 70 in de Verenigde Staten werd gemaakt en hier en daar ook flink wat Westcoast pop of een vleugje Beatles of Amerikaanse rootsmuziek.
Cycles benevelt vanaf de eerste noten met prachtig melodieuze gitaarpartijen en lome en dromerige vocalen, die je onmiddellijk aangenaam verwarmen. De zang laat Sam Teskey binnen The Teskey Brothers vooral aan broer Josh over, maar de Australische muzikant beschikt zelf ook over een zeer aangenaam stemgeluid.
Zeker in de instrumentale intro’s en outro’s maakt Sam Teskey geen geheim van zijn bewondering voor de psychedelische muziek zoals die in de jaren 60 en 70 werd gemaakt, maar Cycles bevat ook een aantal behoorlijk toegankelijke songs met een kop en een staart. Bij eerste beluistering hoorde ik de meerwaarde van de instrumentale intro’s en outro’s niet zo, maar bij herhaalde beluistering hoor je dat ze de songs op het album op fraaie wijze aan elkaar smeden en het album voorzien van een bijzondere flow.
Sam Teskey maakt op zijn solodebuut muziek die niet van deze tijd is, maar wat klinkt het allemaal lekker. Het gitaarwerk, de viool en de vocalen, inclusief de koortjes, zorgen voor een heerlijk lome en dromerige sfeer, terwijl de keyboards zowel zorgen voor bezwering als voor hier en daar wat tegendraadse accenten.\Sam Teskey maakt de muziek waar ik decennia geleden naar luisterde, maar een album als Cycles had ik er destijds graag bij gehad. Decennia later moet ik vooral in de stemming zijn voor dit soort psychedelische klanken, maar Sam Teskey krijgt dit met zijn eerste soloalbum makkelijk voor elkaar.
Cycles is een album om heerlijk bij weg te dromen en het is een album dat inspireert om oude klassiekers, als het genoemde album van Pink Floyd, weer eens uit de kast te trekken, maar Sam Teskey heeft ook een album gemaakt waarop je steeds weer nieuwe dingen ontdekt en dat er bovendien in slaagt om steeds nog wat aangenamer of zelfs onweerstaanbaarder te klinken.
Het levert een fantastische luistertrip op, die je 45 minuten lang op het puntje van je stoel houdt. Het siert Sam Teskey dat hij op zijn soloalbum ver buiten de lijntjes van zijn band kleurt, maar het geweldige Cycles smaakt absoluut naar meer en doet uitzien naar veel meer solowerk van de Australische muzikant.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment