Wednesday, 3 November 2021

Beste zangers

TV kijken is niet iets dat ik heel vaak doe. Decennialang eigenlijk alleen het nieuws en voetbal, dat was het wel. Mijn vriendin kijkt wel regelmatiger en zo stond ongeveer een jaar geleden het programma Beste Zangers wel eens op. Ik zag zangers en zangeressen die ik wel of niet kende, maar in ieder geval heel weinig mee had en de onvermijdelijke Nick en Simon presenteerden. Ik zag heel veel tranen op een bank vanwege liedjes die gezongen werden voor de betreffende zangeres en haakte al heel snel af. Zij keek en ik ging naar boven, muziek luisteren, recensies schrijven in de avond. Ook leuk. Ik voeg hier wel aan toe dat ik wel zag dat degene die een liedje zong dit wel heel oprecht deed (of wel heel goed kan acteren).

Één jaar later zat mijn vriendin weer te kijken en ik met de krant op schoot. De wereld is weer normaler geworden, er is weer werk, dus overdag is er minder tijd voor de krant. Opnieuw zag ik vele tranen geplengd worden vanwege herinneringen aan vergane liefdes, kinderen en herinneringen die aan de oppervlakte kwamen met de emoties die muziek los maakt. Ook bij de mensen die zo'n lied geschreven hebben. Maar al gauw zag ik veel meer. De verwondering over wat een ander met jouw lied doet, de keuze van de nummers, de impact van de muziek, maar bovenal het respect die de verzamelde artiesten voor elkaar hebben en toonden. Vooral dat, omdat ze elkaar veelal aanvoelen. Jong en oud(er). Nog steeds bleef ik er niet voor thuis, maar luisterde minimaal met een half oor en tegen het einde helemaal.

De laatste avond is duettenavond en al snel merkte ik dat ik met kippenvel zat te kijken. Van platte muziek zoals de hit van Jermaine Jackson en Pia Zadora tot duetten waar de stukken vanaf vlogen. Totaal onbekende nummers die er zo enorm inhakten. Waar van dieper dan vanuit de tenen werd gezongen. En bijna telkens was het Belle Perez, die ik mij heel vaag herinner als een Belgisch zangeresje, dat huppeltutliedjes in het Spaans zong, die het centrum van veel aandacht was. Ik had haar al een keer moeiteloos metal horen zingen in een The Gathering song voor Anneke van Giersbergen, maar op de duettenavond spoorde zij diegenen met wie ze zong aan tot steeds grotere prestaties, met als hoogtepunt een chanson samen met Karzu. Ik zat met een enorme verbazing te kijken hoe diep dit ging bij de twee dames. Breng maar uit dat nummer, zou ik zeggen. De eerste Frans-Turkstalige nummer 1 hit in een normale wereld. Het kippenvel stond Jan Smit, hij bleek de eigenlijke presentator van het programma en niet Nick & Simon, op zijn hielen en de tranen stonden denk ik niet alleen bij mij in de ogen. Wat een power.

Deze jaargang ging uit met een knaller van formaat. Roel van Velzen en de mij verder onbekende Joe Buck gingen samen voor wat uiteindelijk mijn favoriete Queen song is, 'Don't Stop Me Now'. Dat deden ze samen echt heel lekker. Een song waar je helemaal voor kunt gaan en dat deden ze dan ook.

Als laatste, achter de aanwezige artiesten staat een anonieme band. Wat mij vooral opviel, is het gemak waarmee ze werkelijk alles weg lijken te spelen. Nooit werden ze genoemd. Aan aftiteling doet niemand meer en zodra het afgelopen is, denk ik er niet meer aan. Het blijkt de Marcel Visser Band te zijn. Echt petje af voor de dames en heren. Ook al wordt vanaf blad gemusiceerd, je moet het wel kunnen en doen. Totaal anoniem laten zij de samenwerkende meer en minder bekende artiesten hun ding doen. Dat is het grote verschil met 'Matthijs Draait Door', daar wordt wel af en toe een van de orkestleden naar voren gehaald of voorgesteld. Hier niet en dat is een minpunt. In een heel seizoen is er tijd genoeg om een bandlid even in het zonnetje te zetten. Dat verdiene zij echt.

Een verrassende post misschien, maar toch een die ik oprecht wilde delen, omdat ik verwonderd ben vanuit een totaal onverwachte hoek. Muziek blijft een raar iets. En als ik een logo ga zoeken on links bovenin te plakken, er achter kom dat het programma al jaren bestaat. Ik schreef al, ik kijk niet veel tv, maar misschien dat ik het volgend jaar vanaf de eerste aflevering probeer.

Wout de Natris

No comments:

Post a Comment