Out In The Storm. Waxahatchee

Waxahatchee is geen nieuwe naam op dit blog. Ook de vorige twee albums van deze Amerikaanse singer-songwriter werden gerecenseerd door Erwin Zijleman. Die kun je vinden via de zoekfunctie hierboven. Erwin blijkt nog meer onder de indruk te zijn van plaat nummer drie.

Waxahatchee, het alter ego van Amerikaanse singer-songwriter Katie Crutchfield maakte met Cerulean Salt uit 2013 en Ivy Trip uit 2015 al twee jaarlijstjesplaten, maar overtreft beide platen vrij makkelijk met het werkelijk fantastische Out In The Storm.
 
Op haar nieuwe plaat bezingt de Amerikaanse singer-songwriter haar liefdesbreuk of eigenlijk meer de ontsnapping uit een relatie die niet goed voor haar was.
 
Het levert zeker geen plaat vol zielige luisterliedjes op, want Katie Crutchfield is vooral opgelucht. En boos.
 
In de openingstrack uit zich dat in een behoorlijk stevige rocksong en Out In The Storm bevat meer opvallend stevige songs. Deze stevige songs worden gecombineerd met intiemere luisterliedjes en vooral met heerlijk broeierige songs.
 
De muziek van Waxahatchee vergeleek ik in het verleden met de klassieker Exile In Guyville van Liz Phair (totaal onvergelijkbaar met haar andere platen) en met de muziek van onder andere PJ Harvey, Cat Power, Kristin Hersh, Sinéad O'Connor, Juliana Hatfield, Ani DiFranco, Courtney Barnett, Frankie Cosmos en Sleater Kinney. Het zijn allemaal namen die ook weer opduiken bij beluistering van Out In The Storm, maar Katie Crutchfield heeft op Out In The Storm toch vooral een eigen geluid.
 
Het is een geluid dat enorm veel kracht en urgentie uitstraalt, waardoor de plaat mij direct te pakken had. Vergeleken met Cerulean Salt en Ivy Trip heeft Out In The Storm een veel voller bandgeluid en dat bevalt me wel.
 
Waxahatchee imponeert op haar nieuwe plaat met een vol en bij vlagen overweldigend geluid, maar Out In The Storm klinkt door de persoonlijke teksten en de mooie stem van Katie Crutchfield ook intiem. Natuurlijk komt er de nodige persoonlijke ellende voorbij op de plaat, maar Waxahatchee komt vooral sterker uit de relatie die achter haar ligt.
 
Out In The Storm werd geproduceerd door de gelouterde John Agnello, die alles en iedereen tussen Dinosaur Jr. en Sonic Youth en tussen Cyndi Lauper en de Drive-By Truckers produceerde. Agnello heeft de nieuwe plaat van Waxahatchee voorzien van een tijdloos rockgeluid met flarden noiserock, maar heeft Out In The Storm ook voorzien van een broeierig geluid dat de perfecte basis vormt voor de persoonlijke songs van Katie Crutchfield.
 
Het bandgeluid op de plaat krijgt mede vorm door bijdragen van Sleater Kinney tour gitarist Katie Harkin en zus Allison, die aan het begin van het jaar ook al een breakup-plaat afleverde. Het zorgt er allemaal voor dat Katie Crutchfield zich comfortabel voelt en de kans krijgt om op Out In The Storm tot grote hoogten te stijgen.
 
De stevigere songs op de plaat komen aan als de spreekwoordelijke mokerslag, de broeierige songs grijpen je genadeloos bij de strot, terwijl de wat meer ingetogen songs op de plaat zorgen voor het kippenvel en de diepe bewondering voor de muziek van Waxahatchee.
 
Ik had Katie Crutchfield door haar vorige twee platen al heel hoog zitten, maar Out In The Storm heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen en is een mooi, krachtig en bijzonder muzikaal statement. Probeer overigens de luxe editie van de plaat te pakken te krijgen, want hierop komen alle songs ook nog eens in een ruwe demo vorm voorbij.

Erwin Zijleman

Je kunt Out In The Storm hier beluisteren en kopen:

https://waxahatchee.bandcamp.com/album/out-in-the-storm