Love. Amen Dunes

Amen Dunes is het alter ego of een beter gezegd een project van de uit het Amerikaanse Philadelphia afkomstige Damon McMahon. De Amerikaanse singer-songwriter maakt inmiddels al een jaar of tien muziek en het is volgens Allmusic.com muziek die kan worden vergeleken met die van onder andere Roky Erickson, Syd Barrett, Chris Knox, Suicide en Royal Trux.
 
Het is een buitengewoon intrigerend rijtje namen dat me nieuwsgierig maakte naar de man’s laatste plaat, Love, die vorige maand verscheen. Love dat werd gemaakt met hulp van leden van onder andere Iceage en Godspeed You Black Emperor, bleek onmiddellijk een prachtige en intrigerende plaat, al hoor ik van het bijzondere rijtje namen hierboven eerlijk gezegd niet al teveel terug.
 
Love doet me heel af en toe wel wat denken aan de muziek van Syd Barrett, al is de muziek van Amen Dunes een stuk minder psychedelisch en is Love ook zeker niet in de jaren 60 en 70 blijven hangen. Love staat vol met donkere en voornamelijk ingetogen songs die lekker mogen rammelen. Lo-fi is daarom een geschikt etiket voor de muziek van Amen Dunes, al is het ook een etiket dat zo breed is dat het niet al teveel zegt, al is het maar omdat Amen Dunes ook kan rocken en zich hier en daar ook beweegt in de richting van de psych-folk.
 
In eerste instantie deed de muziek van Amen Dunes me afwisselend denken aan My Morning Jacket, Devendra Banhart, Pavement, Bon Iver, Will Odlham en The Waterboys, maar dan met zang die een beetje fantasie van de broertjes Gallagher afkomstig had kunnen zijn. Ook al geen omschrijving waar je als lezer veel mee kunt vrees ik.
 
De muziek van Amen Dunes is donker en dreigend, maar tegelijkertijd groots en meeslepend. Amen Dunes verrast met prima popsongs, maar het zijn wel popsongs die zich voornamelijk buiten de begaande paden begeven. Het is muziek die aan de ene kant rammelt, maar die aan de andere kant toch ook verbluffend goed in elkaar zit. Dat laatste hoor je vooral in het prachtige gitaarwerk en de trefzekere wijze waarop elektronica wordt ingezet voor aardedonkere geluidswolken, maar ook de bijzondere wijze waarop de vocalen zijn opgenomen en de rammelende piano dragen nadrukkelijk bij aan het bijzondere geluid van Amen Dunes.
 
Damon McMahon zit er als zanger wel eens naast en ook in muzikaal opzicht laat Love wel eens een steek vallen, maar op een of andere manier draagt dit alleen maar bij aan het bijzondere effect dat Love van Amen Dunes heeft op de luisteraar. Juist de imperfectie geeft de muziek van Amen Dunes immers een bijzondere lading.
 
Love is een plaat die zomaar uit kan groeien tot één van de meesterwerken van 2014, maar het kan net zo goed een plaat zijn die je na flink wat keren horen helemaal zat bent. Ik durf eigenlijk niet te voorspellen welke kant het op zal gaan met de plaat van Amen Dunes, maar vooralsnog ben ik iedere keer weer flink onder de indruk van deze plaat, die alle aandacht opzuigt en je keer op keer een andere wereld in trekt. Ik zet Love van Amen Dunes maar weer eens op en ben weer diep onder de indruk. Prachtplaat, voor zolang het duurt, maar dat kan in mijn geval best wel eens heel lang zijn.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'Lilac in hand':

https://www.youtube.com/watch?v=hDWlFYlasNk