Lee Fields
klinkt als een klassieke soulzanger uit de jaren 70. Stop Emma Jean van
Lee Fields & The Expressions in de cd speler en je wordt
onmiddellijk mee terug genomen naar de hoogtijdagen van Marvin Gaye, Al
Green, Otis Redding, Wilson Pickett, James Brown, Curtis Mayfield en
noem ze maar op.
Lee Fields
debuteerde, net als alle genoemde grote soulzangers, aan het eind van de
jaren 60, maar kreeg destijds geen poot aan de grond. Dit is ook wel
enigszins begrijpelijk, want de concurrentie was destijds moordend.
Fields
verdween daarom na een paar singles en een toch nog uitgebracht
debuutalbum in 1979 bijna volledig uit beeld en was in de jaren 80
nauwelijks zichtbaar. In de jaren 90 kwam Fields wel weer boven drijven
en maakte hij op het fameuze ACE label een aantal prima Southern soul
platen.
De echte
doorbraak van Lee Fields kwam echter pas in 2009 toen het fantastische
My World verscheen. My World werd in 2012 gevolgd door het eveneens
uitstekende Faithful Man en nu ligt dan Emma Jean in de winkel.
Ik zal er
niet omheen draaien: Emma Jean is de beste plaat die Lee Fields tot
dusver heeft afgeleverd. Dat heeft hij voor een deel te danken aan zijn
fantastische band The Expressions. Net als The Dap Kings van Sharon
Jones (en ook de band achter Amy Winehouse) slagen de jonge muzikanten
rond Lee Fields er in om een dampend soulgeluid neer te zetten.
Het is een
soulgeluid dat heerlijk authentiek klinkt, maar het is ook een
soulgeluid dat citeert uit nagenoeg alle stromingen uit de soulmuziek.
The Expressions kiezen over het algemeen voor een broeierig soulgeluid
met krachtige blazers, maar zijn ook niet vies van zompige Southern
soul, Motown soul met een vleugje disco, of juist indringende soul
waarin ook invloeden uit de country, blues en psychedelica hun weg
hebben gevonden.
Emma Jean is
in muzikaal opzicht een fantastische en vooral ook veelkleurige plaat,
waarop het ene moment plaats is voor een feestje of krachtpatserij, maar
het volgende moment de intimiteit regeert.
De muziek op
de nieuwe plaat van Lee Fields & The Expressions is al genoeg reden
om deze prachtplaat in huis te halen, maar het mooist van alles is de
werkelijk geweldige stem van Lee Fields. Fields zingt op deze plaat
alsof zijn leven er van af hangt en steekt de grote voorbeelden uit het
verleden naar de kroon met zang vol soul, emotie en doorleving.
Net als zijn
band kan Lee Fields uitstekend doseren. In tegenstelling tot de meeste
jonge soulzangers van het moment gaat Fields niet de hele tijd voluit,
maar wisselt hij vocale uitbarstingen af met ingetogen momenten. Het
resultaat is hemeltergend mooi.
Emma Jean
overtuigt 11 tracks met een gemak dat je maar zelden ziet. Direct vanaf
de eerste noten lijk je te luisteren naar een vergeten soulklassieker en
het is een vergeten soulklassieker van wereldklasse. Keer op keer legt
de band een geweldig geluid neer, waarop Lee Fields vervolgens mag
schitteren. En dat doet hij. Lee Fields zorgt op Emma Jean voor bijna 45
minuten kippenvel. Keer op keer. Absoluut een van de beste soulplaten
van het moment, maar ook in de kast staan er bij mij niet zo gek veel
die zo goed zijn als deze van Lee Fields & The Expressions. Wow.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'Magnolia':
https://www.youtube.com/watch?v=ZjjMSKB702I
No comments:
Post a Comment