2. The Kik

Ruim twee jaar geleden verscheen 'Springlevend', een feest van een cd. Vol met covers en/of eigen liedjes, daar werd eigenlijk wel wat geheimzinnig overgedaan. The Kik, toen de nieuwe band van Dave von Raven, was snel daarna overal. Op tv, in de clubs op festivals, zonder nu echt door te breken. Er bleven teveel mensen op het festival waar ik ze zag spelen, die stonden te kijken naar iets wat ze duidelijk niet begrepen. Daarna werd het tijd voor die moeilijke plaat. Hoe zou het The Kik vergaan, nu er druk op ligt?

Als ik eerlijk ben, dan viel het niet mee bij de eerste luisterbeurten. Daarom is er nog geen recensie verschenen op dit blog tot op heden. De kaartjes voor de clubtour waren al gekocht, dus toch maar eens opnieuw geluisterd. En hoe bevalt het een en ander twee, drie maanden later?

De tweede beluistering bevalt al een stuk beter. De schok is er af, dat stomme jazznummer overvalt me niet meer zo erg en het Ernst, Bobbie en de Rest (bv. de tekst van 'Erik') gevoel kan rustig worden doorgestreept. The Kik maakt welbeschouwd met 2 een verdiepingsslag. Het onbekommerde beatgevoel is weg. Dat komt deels, omdat er duidelijk een groter opname budget voor 2 was, waarmee meer geluiden de mix inkomen. Soms loopt dat iets uit de hand zoals in 'Spiegel spiegel'. Hier wordt een draaiorgel geïncorporeerd in een beatnummer, op een wijze die doet denken aan 'For the benefit of Mr. Kite', maar dan in een steeds wisselende vorm. In de meeste andere gevallen zijn het prettige aanvullingen op het The Kik geluid. Zo zijn er toeters, meer soorten toetsen. Psychedelica in 'Katwijk Aan Zee'.

Het album begint uitbundig. 'Zwanenzang' sluit goed aan bij het einde van 'Springlevend', 'Zevenhuizer zondag'. Het geeft misschien ook wel de diepere, onzekere gevoelens van zanger/tekstschrijver Dave von Raven weer. Wat gaat de tweede plaat doen? Angst voor een zwanenzang? Onterecht, want 2 is een goede opvolger. Dat blijkt al uit het tweede nummer 'Ruimtetuin', een nummer dat al op de podia te horen was in het verleden. Ook een nummer als 'Schuld' met flinke orgelsolo is up tempo, geslaagd en goed meezingbaar. Lijkt 'Zwanenzang' op 'Taxman'? Ja. Is dat erg? Nee. Het is anders genoeg en gewoon een goed nummer, met prima samenzang. Daar geeft The Kik wel meer staaltjes van op 2. Ik moest zelfs wel een aan The Hollies denken en dat is toch een compliment. Het gitaargeluid van The Monkees komt ook weer geregeld terug. Ook altijd prettig.

Zo heeft het er dus alle schijn van dat het goed komt tussen 2 en ik. Zoals zo vaak moest ik duidelijk wennen aan de nieuwe nummers, die in het verlengde liggen van 'Springlevend', maar toch net anders zijn. Zeker de helft van die nummers was direct raak, poppy, jaren 60 en hits (in mijn universum). Dat geldt niet voor de meeste nummers van 2. En dat was wat tegen viel. Neem het al eerder genoemde 'Eric'. Als ik de tekst weg streep, komt er uiteindelijk een heavy nummer als 'I want you (She's so heavy)' uit. Niet wat ik van The Kik verwacht, maar uiteindelijk is het nummer wel geslaagd. Daarvoor moesten dus wel eerst twee hordes genomen worden: de tekst en de verwachting. Eenmaal de sprongen gewaagd, blijft er een goed nummer over.

Alles overziende, blijkt dat op dat stomme jazznummer ('Schilderstraat') na, het eigenlijk wel goed zit. The Kik geeft blijk van eigen compositorische kracht en meer na te kunnen doen dan enkel The Beatles. Nog een paar dagen, dan ga ik eens kijken hoe ze deze nummers er live van gaan afbrengen.

Wo.

Je kunt hier luisteren naar 'Cupido'

https://www.youtube.com/watch?v=mIaekroVjV8