Het is niet dat ik er lol in heb. Sterker, ik heb lang
gewacht op mijn belofte aan Wo. in te lossen om dit album te bespreken. Hallo
Venray is namelijk leuk, en zanger Henk Koorn zelfs iconisch binnen de
Nederlandse rockscene. Al sinds 1987 actief en dankzij de wereldplaat The More I
Laugh, The Hornier Due Gets (1992) wat
mij betreft voor altijd verzekerd van een mooi plekje in de vaderlandse
popgeschiedenis. Zoals ik eerder rapporteerde hebben de nummers op die plaat
nog helemaal niets aan kracht verloren (zie http://wonomagazine.blogspot.nl/2012/10/haagse-iconen-in-het-paard-hallo-venray.html).
En ze komen ook nog eens uit Den Haag en hebben een coole website
(hallovenray.nl)
Maar die nieuwe cd, No Show, is dus gewoon bagger. Ik kan er
echt niets anders van maken. Het begint nog wel aardig met ‘Airy’ en met een
beetje goede wil is nummer 2 ‘Favorite uncles’ nog te zien als een typisch
Hallo Venray grap en grolnummer, met in ieder geval Koorn’s typische
stemgeluid. Maar dan houdt het op. Mijn eerste indruk was al niet positief, en
mijn tweede ook niet. Ten behoeve van een beter oordeel heb ik de cd een paar
weken weggelegd en toen pas opnieuw geluisterd, in de auto. Maar het werd niet
beter. Saai, saai, saai. Het grijpt je niet, je gedachten glijden weg en tegen
het einde wordt het zelfs irritant. Het spijt mij zeer.
HareD
No comments:
Post a Comment