Bettie Serveert live in Vlaardingen

Foto, HareD

Je kunt hier naar 'Had 2B you' luisteren.

Bettie Serveert is al een aantal malen gerecenseerd in de afgelopen maanden. De cd Oh mayhem kreeg een uitstekende recensie (klik hier), eerdere optredens ook. Vaste reporter HareD besloot nogmaals een concert van Bettie Serveert te bezoeken en rapporteert wederom.

Foto HareD

Nee, we kunnen er inderdaad nog lang niet genoeg van krijgen. Bettie Serveert blijft absoluut top en vanzelfsprekend is alleen het beste goed genoeg voor de WoNo-lezer! Dus gewoon voor de derde keer dit jaar een concertverslag van de Betties (na het Paard door ondergetekende en de LVC door Wo). Dit keer werd ik ook zeer getriggerd door het etablissement waar zij optraden: de Kroepoekfabriek. De naam verraadt de vroegere bestemming al, maar waarom er ooit een dergelijke fabriek was midden in de Vlaardingse haven blijft voor mij een raadsel. Maar goed, zo kom je nog eens ergens. Als concertzaal is de Kroepoekfabriek zeer intiem, waarmee in vergelijking zelfs de kleine zaal van het Paard stadionachtige proporties krijgt. Toch was het niet eens uitverkocht en de aanwezigen wekten ook niet de indruk vertokte Bettie-fans te zijn… Het voordeel van deze setting was wel ik pal vooraan kon staan, dat komt bijna nooit voor.

Deze pole position gaf mij natuurlijk de kans de band in detail te bestuderen.

Peter Visser soleert, foto HareD

De hoofdconclusie moet dan zijn dan Wo. groot gelijk had in zijn beoordeling van de cruciale rol van de drummer, Joppe Molenaar. Wat een ongekende energie. Het was mij de verleden keer niet opgevallen, maar de man zat in zijn ondergoed en op blote voeten te drummen. Toch opmerkelijk en het was maar goed dat zijn figuur de aanwezige vrouwen klaarblijkelijk niet tot fysieke aanvallen deed verlokken. Zodoende kregen we namelijk een ongestoord en goed concert voorgeschoteld.  In vergelijking met verleden keer speelde bassist Herman Bunskoeke sober en had hij ook weinig presentie op het toneel. Maar dat kan ook aan het kleine podium hebben gelegen, veel ruimte om te bewegen was er niet. Daar trok gitarist Peter Visser zich niet al te veel van aan, hij sprong lustig in het rond en zijn spel was ronduit strak. Maar je kon ook wel merken dat hij niet erg geïnspireerd werd door het Vlaardingse publiek. Op een gegeven moment vroeg hij de mensen vooral ook te bewegen, want ‘daar was ruimte genoeg voor en het publiek was ook nog jong zat’. Tja, en dan dus Carol. Dat blijft toch een geval apart. Zij zingt minstens de helft van het concert met ogen dicht en lijkt daarmee ook zichzelf in een soort trance te zingen. Maar via haar rol op slaggitaar is zij ook een drager van de muziek. Als performer is ze een prachtige combinatie van sensualiteit, rock-bitch en de gezellige vrouw die meedoet in het mannenclubje. Heel veel contact zoeken met het publiek doet ze niet (de rest van de band trouwens ook maar sporadisch), maar naar mate de avond vorderde werden ook de stugge Vlaardingers steeds enthousiaster.

Carol van Dijk, foto HareD

De set was in grote lijnen dezelfde als in het Paard, waarbij het zwaartepunt lag bij de songs van de laatste twee cd’s Pharmacy of Love (2009) en Oh Mayhem (2013). Het zijn ook de CD’s met de meeste uptempo songs. ‘Deny all’ en ‘Pharmacy of love’ vielen mij deze keer in positieve zin op, hoewel oud werk als ‘Balentine’, ‘Tom Boy’, ‘Kid’s Alright’en het titelnummer de cultstatus van debuut-CD Palomine (1992) moeiteloos bevestigen. En als je ‘D.I.Y.’ van Oh Mayhem niet kunt waarderen dan ben je simpelweg reddeloos en redeloos als muziekliefhebber!

Kortom: hoewel wellicht een tikkie minder geïnspireerd door zaal en publiek was Bettie Serveert weer een groot feest voor oor en oog. Tot een volgende keer….

HareD


Je kunt Oh Mayhem! hier




of hier bestellen