De Toegift live. Paradiso Amsterdam, zaterdag 22 Februari 2025

Foto: Wout de Natris

Een magische avond in een compleet stille bovenzaal van Paradiso. Zeeuwse band De Toegift begeesterde zijn publiek en durfde het kleinste muzikale stuk mogelijk aan: volledige stilte. Dit was geen verrassing, want in december 2023 zag ik de band voor het eerst in het Patronaat café in Haarlem. Als ik mijn verslag teruglees, dan durfde de band daar nog veel meer met stilte te spelen dan in Paradiso.

Nu was, zeker in het verleden, Paradiso een notoir lulcafé, vol met mensen waarvan ik dacht, bespaar je dat geld voor het kaartje en ga gewoon naar de kroeg. Dat is aan het veranderen, is me opgevallen en bij De Toegift helemaal.

Ik vraag me af of de leden oude zielen zijn in een jong lichaam. Die indruk wekken ze wel bij mij en dit is helemaal prima. Muziek maken is een serieuze bezigheid en dat zien en horen we. Gelukkig kunnen er regelmatig lachjes af. Ook de band geniet, na de eerste nummers, als de kop er af is.

Nu was de band misschien ook een beetje onder de indruk van hun eerste show als solo act in Paradiso. Voor bijna iedere band is dat toch een droom die uitkomt. Op basis van de eerste twee albums, 'De Toegift (2023) en 'Kleine Auto, Grote Hot Wheel' (2025) is die plek ook verdient. (Zie elders op dit blog de recensies.) Uitgebreid met een violiste en een fluitiste/zangeres is het geluid diverser en voller dan voorheen.

Foto: Wout de Natris

Verstilling was zeker het hoofdthema van de avond. Des te verrassender zijn de paar nummers die volkomen uit de band springen, waarvan 'A' het beste voorbeeld is. Het was me op de plaat al opgevallen, maar De Toegift doet hier echt De Kift. In mijn hoofd hoor ik de toeters erbij en zie Ferry Heijne met wijd open gespreide armen staan. De zaal doet net zo hard mee nu men even uit de band mag springen door "A" mee te brullen. Des te knapper dat daarna ook iedereen terug het gareel inging, maar laten we wel wezen, er zou ook niets van de nummers en band overgebleven zijn als men was gaan kletsen. Dat dat niet gebeurde, zegt net zoveel over band als publiek. Men kwam om te luisteren en deed dat met overgave. En die kregen wij weer terug van de band.

Of De Toegift een grote zaal ook stil kan krijgen, dat zal de toekomst ons hopelijk leren. De kwaliteit is er om door te groeien. De progressie van album 1 naar 2 is aanzienlijk. Ik kan nu al niet wachten op nummer 3, maar zal geduld moeten betrachten. Mooie muziek als van De Toegift verdient een breder publiek, punt.

Wout de Natris - van der Borght