Posts
Popdichters waren de afgelopen decennia wat uit de tijd, maar het gesproken woord is weer helemaal terug in de popmuziek. Met name in de postpunk duiken de praatzangers en praatzangeressen momenteel veelvuldig op, maar er zijn ook echte dichters als de Ierse Sinead O’Brien. Ze heeft met Time Bend And Break The Bounder een album gemaakt dat in muzikaal opzicht imponeert. De Ierse muzikante is niet vies van postpunk, maar kan ook de kant van avant garde op of sleept je de dansvloer op. De songs op Time Bend And Break The Bounder zijn spannend en lopen over van urgentie, wat wordt onderstreept door de prachtig gesproken teksten van Sinead O’Brien . Niet te snel opzij leggen dit album.
Ik heb een moeizame relatie met albums waarop zang is vervangen door het gesproken woord. In de meeste gevallen hou ik het met “spoken word” albums maar een paar tracks vol en daarom laat ik ze ook meestal liggen. Dat deed ik ook met Time Bend And Break The Bounder van de Ierse muzikante Sinead O'Brien. Het is een album dat uitstekende recensies kreeg en dat opdook in meerdere jaarlijstjes, maar dankzij de gesproken teksten van de tegenwoordig vanuit Londen opererende muzikante liet ik het album liggen.
Nu is mijn relatie met “spoken word” albums de afgelopen maanden wel wat verbeterd, onder andere door de prima albums van Dry Cleaning en The Bullfight, waardoor ik het debuutalbum van Sinead O'Brien er toch maar weer eens bij heb gepakt. Er is de afgelopen maanden kennelijk echt iets veranderd aan mijn smaak, want waar ik eerder vooral weerstand voelde bij Time Bend And Break The Bounder, vind ik het album nu echt geweldig.
Dat heeft voor een belangrijk deel te maken met het feit dat de voordracht van Sinead O'Brien me nu veel beter bevalt. De Ierse muzikante draagt haar teksten vooral voor, maar het klinkt niet zo monotoon als op veel albums met gesproken woord en bovendien zit de voordacht van de Ierse muzikante vaak dicht tegen zang aan. Sinead O'Brien beschikt ook nog eens over een mooie stem en ze draagt haar bijzondere en poëtische teksten bovendien met veel gevoel en expressie voor.
Time Bend And Break The Bounder overtuigt me nu in vocaal opzicht redelijk makkelijk, maar in muzikaal opzicht vind ik het album echt fantastisch. Sinead O’Brien verwerkt in een flink deel van de songs op haar debuutalbum vooral invloeden uit de postpunk, maar Time Bend And Break The Bounder kiest nergens voor een standaard postpunk geluid. De Ierse muzikante laat zich vooral begeleiden door een gitarist en een drummer en beiden spelen geweldig.
Het levert een spannend geluid op, dat af en toe vaag herinnert aan PJ Harvey en vooral Patti Smith, maar het is ook een nieuw en eigenzinnig geluid dat de fantasie stevig prikkelt. In een aantal songs voegt de muzikante meer elektronica toe aan haar muziek en klinken haar songs weer anders, tot hier en daar zelfs dansbaar. In muzikaal opzicht houdt het debuutalbum van Sinead O’Brien je elf songs lang op het puntje van je stoel, wat ook de verdienste is van de fraaie productie van Dan Carey, die het vorig jaar ook al jaarlijstjesalbums afleverde met Fontaines DC, Wet Leg, Black Midi en Kae Tempest.
Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom ik het debuutalbum van Sinead O’Brien eerder niet heb besproken, want ik blijf er momenteel naar luisteren en vind het album mooier en mooier worden en ook nog net wat interessanter en overtuigender dan de “spoken word” albums die ik wel heb besproken. Zoals gezegd dook het album op in meerdere, en voornamelijk Britse, jaarlijstjes en daar valt wat mij betreft niets op af te dingen. Sinead O’Brien levert met Time Bend And Break The Bounder immers een album af dat zowel in muzikaal als in vocaal opzicht intrigeert en dat ook nog eens vol staat met prachtige teksten en met songs die beginnen als ruwe stenen, maar stuk voor stuk uitgroeien tot fonkelende diamanten.
Erwin Zijleman
Je kunt Time Bend And Break The Bounder hier luisteren en bestellen:
https://sineadobrienpoetry.bandcamp.com/album/time-bend-and-break-the-bower
No comments:
Post a Comment