Animal joy. Shearwater (2)

Een paar jaar geleden was het nog redelijk overzichtelijk. Jonathan Meiburg en Will Sheff vormden de basis van zowel Okkervil River als Shearwater en reserveerden het stevigere materiaal voor de eerste band en het wat meer ingetogen werk voor de tweede. Will Sheff richt zich inmiddels volledig op Okkervil River, terwijl Jonathan Meiburg nu alle touwtjes in handen heeft bij Shearwater.

De band uit Austin, Texas, maakte de afgelopen jaren een aantal hele mooie platen, waarop het geluid van de band langzaam transformeerde van uiterst breekbaar tot behoorlijk vol en meeslepend. Het in 2010 verschenen The Golden Archipelago (samen met Palo Santo uit 2006 en Rook uit 2008 onderdeel van een heuse trilogie) kreeg hier en daar zelfs het label progrock opgeplakt. Dat ging misschien wat ver, maar het verschil met de vroege platen van de band was enorm.

Op het deze maand verschenen Animal Joy slaat Shearwater wederom nieuwe wegen in. Vergeleken met het volle geluid van zijn voorganger klinkt Animal Joy behoorlijk eenvoudig en direct. Veel songs zijn opgebouwd rond een voor Shearwater begrippen behoorlijk rauwe gitaarrif, die over het algemeen slechts gezelschap krijgt van bas en drums, hier en daar een piano of orgel en uiteraard de uit duizenden herkenbare falsetstem van Jonathan Meiburg. Dit betekent niet dat het bombast dat voorzichtig zijn intrede deed op de vorige platen van Shearwater helemaal is verdwenen op de nieuwe plaat. Opener Animal Life begint sober, maar krijgt uiteindelijk de allure van een track van The Arcade Fire. Dit kunstje wordt nog een aantal keren herhaald, met name in de wat langere tracks op de plaat, maar Animal Joy bevat ook een aantal wat minder dynamische rocksongs.

Net als op de vorige platen van Shearwater is het ook dit keer de opvallende stem van Jonathan Meiburg die in eerste instantie de meeste aandacht trekt. Het is een wat atypische hoge stem waarvan je moet houden, al went het wel. Bij herhaalde beluistering valt pas op hoe goed en trefzeker de ritmesectie op deze plaat is. Met name het drumwerk van Thor Harris speelt een cruciale rol op Animal Joy en zet in de meeste gevallen de lijnen uit.

De muziek van Shearwater was in het verleden niet erg toegankelijk, maar Animal Joy is een plaat die in de meeste gevallen onmiddellijk zal overtuigen. Het is echter ook een plaat die nog moet en ook zal groeien. Animal Joy laat zich in een aantal tracks zoals gezegd vergelijken met de muziek van The Arcade Fire, maar ik hoor ook wel wat van de muziek die Peter Gabriel en King Crimson aan het begin van de jaren 80 maakten, al heeft Animal Joy op zich geen 80s geluid.

Al met al is Animal Joy een plaat die uitstekend past in het inmiddels prachtige oeuvre van Shearwater en is het bovendien een plaat die de band wat verder omhoog kan stuwen, wat gezien de kwaliteit van hun platen overigens niet meer dan terecht zou zijn.

Erwin Zijleman

Meer lezen van Erwin? Volg deze link

Zelf bijdragen aan WoNoBloG? Dat kan, stuur een reactie en wij nemen contact met je op.