Out of frequency. The Asteroids Galaxy Tour

Nancy is opnieuw geboren, je weet wel, die van Frank. Ze heet nu Mette Lindberg en komt uit Denemarken en vormt een band met Lars Iversen, die verantwoordelijk is voor de muziek en de sound. Die is totally sixties, met sample toevoegingen die nog niet mogelijk waren in die tijd. Het is poppy, sexy, soulfull en gewoon erg lekker. Ongeveer het laatste wat ik had verwacht voordat ik besloot het album toch maar uit te checken. De oplettende en niet-oplettende luisteraar kent deze band. In de laatste reclame van het Nederlandse biermerk met de ster figureert het nummer ‘Golden age’ prominent, inclusief de band zelf, die op de trap musicerend in beeld komt. Met de single van Out of frequency, ‘Heart attack’ heeft de band inmiddels ook zijn eerste Nederlandse hit te pakken.

Voordat ik verder ga, moet ik even stilstaan bij de stem van Mette. Heel lang geleden las ik mijn eerste Agatha Christie. Natuurlijk was er een moord gepleegd in dorp van Ms. Marple en in een scene loopt een zeer mooie vrouw het beeld in van de hoofdstraat. De jongeman in kwestie is volkomen van zijn stuk tot dat de schoonheid haar mond opendoet: het geluid dat daar uit komt, slaat de hele droom van de jongeman in een keer aan stukken. De wraak van een niet zo mooie schrijfster? Zoiets er toch ook aan de hand met de zangstem van Mette Lindberg. Laat ik het zeer typisch noemen; alsof ze eerst helium tot zich neemt en dan gaat zingen. Het is daarom dat ik verbaasd ben, dat ik Out of frequency zo leuk vind. Haar stem vind ik eigenlijk niet om aan te horen en toch zwijmel ik heerlijk met het Air-achtige titelnummer mee.

Haar looks heeft ze zeker mee, maar die verklaring is niet voldoende voor de aandacht die deze band al een aantal jaren weet te genereren. Als de muziek niet deugt, is de aandacht snel weg. The Asteroids Galaxy Tour is sinds 2008 succesvol in eigen land en heeft ook daarbuiten voldoende aandacht weten te trekken. De muziek is dan ook vrolijk, in een juiste mix tussen oud en nieuw. ‘Theme from 45 Eugenia’ wordt door een zware orgelsound gedragen en is gewoon een vette track. Mette kan lager zingen, maar ook heel merkwaardig kwaken. Ze komt gewoon redelijk stoer over in dit nummer, wat niet bepaalt afstraalt van haar stralende 60tiesfoto op de hoes. ‘Maffia’ is extreem poppy en jaren 60 dans muziek. 'Fantasy friend forever' een heerlijk uptempo swingnummer met een lekkere gitaarpartij, spetterend koper en oehoe koortje. Veel beter maken ze ze niet in dit genre, als ik eerlijk ben. 'When it comes to us' heeft een sterke Motown vibe. Dit alles maakt Out of frequency een zeer afwisselende plaat en verre van een uitgemolken opvolger van een one hit wonder band.

Nancy kon ook niet echt zingen, maar scoorde toch menig hit aan de hand van de juiste producer, Lee Hazelwood. Hetzelfde geldt voor Mette Lindberg. Aan de hand van Lars Iversen krijgt zij materiaal aangereikt, dat haar laat schitteren. Of ik deze plaat eind 2012 nog steeds leuk vind, durf ik niet te voorspellen. Wel durf ik te zeggen dat ik met deze plaat al een paar plezierige uurtjes heb doorgebracht.

Wo.

Wil je ook een recensie, verslag of een verhaal over muziek schrijven voor het WoNoBloG? Dat kan. Laat een reactie achter en we nemen contact met je op.