Lost
In Light van de Zweedse singer-songwriter Sumie roept vooralsnog
gemengde reacties op, waarbij vooral de uitersten goed zijn
vertegenwoordigd.
De
een vindt de tweede plaat van het alter ego van Sandra Sumie Nagano
(zus van Yukimi Nagano van Little Dragon) van een bijna onwerkelijke
schoonheid en intimiteit, de ander vindt de plaat ondraaglijk saai en
totaal kleurloos.
Lost
In Light is mijn tweede kennismaking met de muziek van de Zweedse
singer-songwriter met deels Japanse roots, want precies vier jaar
geleden was ik al erg enthousiast over haar titelloze debuut, dat de
muziekliefhebber overigens ook al in twee kampen verdeelde. (Lees hier Erwins recensie van 'Sumie': https://wonomagazine.blogspot.nl/2014/01/sumie-sumie.html?m=0)
Laat ik er niet langer omheen draaien. Ik vind ook Lost In Light weer wonderschoon.
Ook
op haar tweede plaat kiest Sumie voor uiterst ingetogen songs vol
echo’s uit het verleden. De Zweedse singer-songwriter raakt nog altijd
aan de pastorale Amerikaanse en Britse folkies uit de jaren 60 (Linda
Perhacs, Vashti Bunyan, Karen Dalton en noem ze maar op), maar schuurt
ook stiekem tegen de muziek van het door mij bewonderde Mazzy Star aan
en raakt heel af en toe ook aan een Portishead (maar dan wel een totaal
gestripte versie van Portishead).
De
songs van Sumie worden gedomineerd door haar prachtige stem, die een
brug slaat tussen de folkies en psychedelische folkies uit het verleden
en de zwoele en zweverige zangeressen uit het heden (onder wie uiteraard
Mazzy Star’s Hope Sandoval en Portishead's Beth Gibbons).
De
mooie, indringende en vaak wat pastoraal aandoende zang wordt net als
op het debuut spaarzaam begeleid. De akoestische gitaar vormt hierbij de
basis, maar laat je niet misleiden door de op het eerste gehoor uiterst
sobere klanken op de tweede plaat van Sumie.
Op
haar debuut wist de singer-songwriter uit Gothenburg pianist Dustin
O’Halloran en muzikant en componist Nils Frahm te strikken voor
bijzonder fraaie accenten en dit keer geven niemand minder dan Peter
Broderick en een aantal Zweedse muzikanten de songs van Sumie veel meer
glans dan je bij oppervlakkige beluistering zult horen en betovert de
muziek van Sumie ook met strijkers, piano en hele mooie gitaarklanken.
Het
gekke is dat ik Lost In Light na een aantal keren horen helemaal geen
hele sobere plaat meer vind. De songs van Sumie zitten vol wonderschone
details en worden gedomineerd door ingehouden en onderhuidse spanning.
De
stem van Sumie klinkt op het eerste gehoor misschien wat vlak en
plechtig, maar hoe vaker ik naar de muziek van de Zweedse
singer-songwriter luister, hoe mooier en gevoeliger ik haar stem vind en
hoe meer impact haar muziek heeft.
Het
debuut van Sumie sneeuwde vier jaar geleden wat onder door een onhandig
getimede release in december. Het vorig jaar verschenen Lost In Light
moest concurreren met stapels andere releases en komt hierdoor nog maar
weinig aan de oppervlakte. Het is doodzonde, want ook de tweede plaat
van Sumie is er een die bij voldoende aandacht naar grote hoogten kan
stijgen en heel wat kleine of vroege uurtjes op bijzonder fraaie wijze
kan inkleuren. Hele mooie en bijzondere plaat.
Erwin Zijleman
Je kunt het album hier beluisteren en kopen:
https://sumie.bandcamp.com/album/lost-in-light
No comments:
Post a Comment