Mexicaanse Oorwurm

Ik ben naar Mexico gekomen

Inclusief een vertraging van ongeveer twee uur op Schiphol, en een overstap van 3 uur in Atlanta duurde dat, van deur tot deur, zo ongeveer 22 uur en 25 minuten. Maar dan ben je wel in

Het land van liefde en van zon

 


Guadelajara om precies te zijn, waar op elke straathoek een bewapende bewaker staat. Maar inderdaad, ook veel stelletjes die kusjes stelen, en in December een aangenaam zonnetje met ongeveer 25 graden.

 t'was in de schaduw van de bomen

dat net als in dromen 
een sprookje begon.

 



We luisteren naar Maria (Mary) Servaes-Bey, Koningin van het levenslied. Naar een opname die in mijn jeugdjaren in mijn geheugen is gegrift. Voor dit lied had ik alleen maar de associatie nodig om hem een week lang als een oorwurm mee te mogen dragen. Zo’n oorworm heb ik wel vaker, als ik naar Londen ga dan komt er een heel album van the Herbalizer langs, en wanneer Los Angeles de eindbestemming is, dan Screen Writers Blues van Soul Coughin. Dat zijn oorwormen waarmee je thuis kunt komen, ik zit opgescheept met deze.

ik was daar op een groot fiësta

ik zag daar en cabbalero staan

 


Een roffeltje op de trommel, een stelletje trompetten, het lijkt bijna een echte mariachi band.  Ik heb echter toch het vermoeden dat de componist en de tekstdichters hier nog nooit in hun leven geweest zijn. De uitvoerenden zijn ook te zuiver. De mariachi die hier tot je doordringt is nooit helemaal zuiver; muzikanten komen uit de buurt, niet uit het conservatorium.

De oorworm houdt vol.

we dansten samen toen een rumba

En daar bij die rumba is alles ontstaan

 



De Rumba! De Rumba? Die komt toch echt uit Cuba, en lijkt bovendien in de verste verte niet op een mars met tromgeroffel en trompetten. Integendeel, het is een ietwat lome dans gekenmerkt door het syncopisch geklik van claves. Ik kan me wel voorstellen dat daar allerlei mooie dingen bij ontstaan,  niet bij de band van Servaes-Bey 

Gitaarmuziek klonk door de Mexicaanse nacht

Gitaarmuziek heeft liefde voor ons meegebracht



De muzikale overgang in dit gedeelte van het lied is geweldig, zo vind je er niet veel in het levenslied. Het is alleen jammer dat die trompetten de hele tijd door die gitaar heenschallen. Het polonaise dansende publiek in de jaren 70 botste bij deze overgang tegen elkander om bij het de volgende strofe weer vrolijk op gang te komen.

Ik zal er altijd blijven wonen

Geef andere landen graag kado

 


Ik heb zo het idee dat mevrouw Servaes-Bey een staatsrechtelijke vergissing begaat, maar mijn zegen heeft ze. Als ze de VS en Engeland maar aan iemand anders geeft, daar zit ik niet op te wachten.

Ja het blijft me steeds bekoren
want ik heb mijn hart verloren
in het mooie Mexico

 


Door dat gescharrel met die Rumba dansende caballero is Mary niet alleen haar hart maar ook haar verstand verloren. Toen ze dit lied zong was ze notabene vijftig jaar oud. Je zou toch denken dat je op die leeftijd niet ten prooi valt aan een lover-boy.  Wie weet was mevrouw wel een zogenaamde cougar. Nu al niet iets om in plein publiek trots op te zijn, toen zeker niet. Vandaar natuurlijk die poging tot anonimiteit: Zangeres Zonder Naam.

Mexico, Mexi-iiico
oh land van al mijn dromen
Met de gitaarmuziek
bracht je de romantiek

voor hem en mij

 



Goed we weten allemaal dat de kracht van het lied in die’Mexi-iiiii-cooooo’ uithaal zit. Daarom nog een keer en nog langer. Als je een beetje je best doet hak je tijdens deze uithaal zo drie Tequilas naar binnen. Pak je fles.. daar gaan we weer:

Mex-iii-ico, Mexi-iiii-iiiii-iiiii-co
ik blijf er altijd wonen

je bent me alles waard
een paradijs op aard

ja dat ben jij

 





Ik ben nu een week in Mexico en ik ben de oorworm die dit lied door mijn hoofd schalt helemaal zat. Tijd om ‘t beest  te verzuipen in de mescal.

Olé

OMK 

Je kunt hier luisteren naar 'Mexico':

https://www.youtube.com/watch?v=j03CdhBjgw8