Eriksson Delcroix is een
Belgisch duo dat wordt gevormd door Bjorn Eriksson en Nathalie
Delcroix. Laatstgenoemde maakt deel uit van de Vlaamse folkband Laïs;
eerstgenoemde timmerde kort aan de weg met zijn, wat onderschatte, band
Maxon Blewitt, maakte hiernaast deel uit van Zita Swoon en de band van
Admiral Freebee en was bovendien de man achter de soundtrack bij de film
The Broken Circle Breakdown. Op deze soundtrack maakte Bjorn Eriksson
geen geheim van zijn liefde voor country en bluegrass en zorgde hij in
België voor een bluegrass revival die herinneringen opriep aan de door
de soundtrack bij de Coen Brothers film O Brother, Where Art Thou?
getriggerde revival in de eerste jaren van het huidige millennium. Met
For Ever hebben Bjorn Eriksson en Nathalie Delcroix als Eriksson
Delcroix een prachtige plaat afgeleverd. Ook op For Ever domineren de
invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, al zijn ze wat diverser dan op
de vorig jaar zo geprezen soundtrack. Ook For Ever grijpt terug op oude
bluegrass en country en op stokoude folk uit de Appalachen, maar
Eriksson en Delcroix zijn ook niet vies van wat moderner klinkende
alt-country en verrassen bovendien zo nu en dan met verrassende
uitstapjes buiten de gebaande rootspaden (bijvoorbeeld met subtiel
ingezette elektronica). For Ever is in muzikaal opzicht een opvallende
plaat. Er wordt hoorbaar ontspannen gemusiceerd, maar het veelkleurige
klankentapijt op de plaat is van hoog niveau en met name het snarenwerk
(luister vooral naar de pedal steel en de banjo) zet je keer op keer op
het puntje van je stoel. Ook in vocaal opzicht leveren Bjorn Eriksson en
Nathalie Delcroix een uitstekende prestatie en dit geldt zowel voor de
lead vocalen (waarvoor de twee elkaar afwisselen) als voor de momenten
waarop de stemmen van de twee bijna perfect samen smelten. Vanwege de
liefde voor country kom je zeker op deze momenten al snel uit bij
legendarische duo’s als Nancy Sinatra en Lee Hazlewood of natuurlijk
Emmylou Harris en Gram Parsons, maar meer dan vele anderen die zich
hebben laten inspireren door een van deze illustere tweetallen, geven
Bjorn Eriksson en Nathalie Delcroix een eigenzinnige eigen draai aan de
invloeden van weleer en raakt het tweetal ook aan de prachtplaten van
Gillian Welch. For Ever bevat een aantal eigen songs en een aantal
covers, die in kwalitatief opzicht niet voor elkaar onder doen. In een
aantal songs ontbreken de vocalen, maar waar dit meestal opvullertjes
zijn, dragen ze op For Ever bij aan de dynamiek op de plaat. For Ever is
overigens geen vrolijke plaat. De meeste songs zijn donker gekleurd en
een deel van de teksten is zelfs gitzwart, wat de plaat een bijzondere
sfeer geeft, zeker wanneer in de muziek de zin door breekt. De
concurrentie in het rootssegment is momenteel moordend, maar platen van
het niveau van For Ever van Eriksson Delcroix zijn zeldzaam. For Ever is
gemaakt met liefde voor Amerikaanse rootsmuziek, maar laat zich niet in
het keurslijf van de genres dwingen. Dat is knap. We kunnen als
Nederlanders natuurlijk stikjaloers zijn op deze Belgische prachtplaat,
maar we kunnen de plaat ook omarmen zoals bij onze Zuiderburen momenteel
gebeurt. En terecht.
Erwin Zijleman
Je kunt hier naar 'Walking' luisteren.
No comments:
Post a Comment