Kid face. Samantha Crain

Kid Face van Samantha Crain verscheen vorig jaar al in de Verenigde Staten en kon daar rekenen op zeer positieve recensies. Inmiddels heeft de plaat gelukkig ook een Nederlandse release gekregen en ik voorspel dat de singer-songwriter uit Shawnee, Oklahoma, ook hier warm onthaald zal gaan worden. Samantha Crain, die over Indiaans bloed beschikt, slaagt er op haar tweede plaat immers in om traditionele rootsmuziek te maken die op een of andere manier toch modern klinkt. Dat hoor je nog niet direct in de openingstrack die een redelijk standaard countrygeluid laat horen, maar de tracks die volgen laten een veel opvallender geluid horen. Dat geluid wordt voor een belangrijk deel bepaald door de bijzondere stem van Samantha Crain, die wat mij betreft klinkt als Lorde die haar nieuwe plaat in Nashville heeft opgenomen (maar andere vergelijkingen zijn ook denkbaar). Kid Face staat vol met intieme popliedjes met voornamelijk invloeden uit de folk, maar verrassende uitstapjes zijn nooit ver weg. Het zijn broeierige popliedjes die, wederom vooral dankzij de stem van Samantha Crain, vol emotie zitten, maar het zijn ook popliedjes die opvallen door een sobere maar bijzonder stemmige en vaak wat beklemmende instrumentatie. Samantha Crain maakt luisterliedjes die direct de aandacht trekken, maar het zijn ook luisterliedjes die hun geheimen uiteindelijk maar mondjesmaat prijs geven. Voor de productie deed Samantha Crain een beroep op de ervaren John Vanderslice, die er een warm en sfeervol geheel van heeft gemaakt. De instrumentatie op de plaat is nergens overdadig, maar Kid Face klinkt ook zeker niet kaal. Qua instrumentatie moest ik zo af en toe aan Mazzy Star denken, al maakt Samantha Crain totaal andere muziek dan een van mijn favoriete bands aller tijden. Laten we het er maar op houden dat de instrumentatie op Kid Face fraai en uiterst doeltreffend is. Het is in ieder geval een instrumentatie die prachtig past bij de unieke stem van Samantha Crain. Het is een stem waarvan je moet houden (en ik weet zeker dat lang niet iedere lezer van deze recensie er van zal houden), maar als de stem je raakt is kippenvel vrijwel een garantie, weet ik inmiddels uit eigen ervaring. Samantha Crain schrijft niet alleen bijzondere songs, maar vertelt ook verhalen die ergens over gaan. De Amerikaanse singer-songwriter heeft geen goede ervaringen met mannen en het geloof en maakt van haar hart geen moordkuil. Het maakt van Kid Face zeker geen vrolijke plaat, maar acht wat is het mooi. Kid Face van Samantha Crain kwam ik eind vorig jaar tegen in een aantal obscuurdere jaarlijstjes en daarin misstaat de plaat zeker niet. Samantha Crain was vorig jaar een van de sensaties tijdens het invloedrijke South By Southwest (SXSW) festival in Austin en is dit jaar hopelijk één van de rootssensaties van het jaar in Nederland, al doe je de Amerikaanse met alleen het label roots nog wel wat tekort. Eindconclusie: een bijzondere en bijzonder mooie plaat, die ik koester en voorlopig blijf koesteren. Tip: luister zeker niet alleen naar de eerste track, pas hierna wordt Kid Face het meesterwerk dat het is.

Erwin Zijleman