Vandaag ben ik voor de
wekelijkse tip in de categorie minder bekend talent in het rootssegment
terecht gekomen in Paonia, Colorado, een dorp met zo’n 1500 inwoners
midden in de Rocky Mountains. Het is de thuisbasis van Honey Don’t, een
duo dat wordt gevormd door Bill Powers en Shelley Gray, die ook deel uit
maken of maakten van de mij eveneens onbekende band Sweet Sunny South.
Met Heart Like A Wheel heeft Honey Don’t een rootsplaat gemaakt die op
het moment maar moeilijk uit mijn cd speler is te krijgen. Bill Powers
en Shelley Gray maken vrij traditionele rootsmuziek vol invloeden. De
ene keer gaat dit de kant op van de countryrock uit de jaren 70, maar
Honey Don’t maakt ook geen geheim van haar voorkeur voor traditionele
bluegrass en countrymuziek. In de stevigere songs trekt vooral Bill
Powers de aandacht naar zich toe en overheersen zijn rauwe strot en
heerlijk akoestisch en elektrisch gitaarwerk. Shelley Gray zorgt dan
vooral voor ondersteunende vocalen, maar deze zijn van groot belang voor
het geluid van Honey Don’t. In de meer ingetogen songs is de stem van
Shelley Gray prominenter aanwezig, al neemt Bill Powers ook dan meestal
het voortouw. Deze meer ingetogen songs doen mij wel wat denken aan het
werk van Gillian Welch en Dave Rawlings en dat is zo ongeveer het
grootste compliment dat ik een duo in dit genre kan maken. Honey Don’t
verrast op Heart Like A Wheel met bijzonder aangenaam klinkende, maar
ook knap gemaakte songs, die ook nog eens opvallen door plezier en
bezieling. Het zijn songs die allemaal weer net wat anders klinken, wat
de overtuigingskracht van de plaat zeer ten goede komt. Het debuut van
Honey Don’t heeft een relatief eenvoudige productie, maar de plaat
klinkt, mede door trefzekere accenten van meerdere instrumenten, warm en
gloedvol. Bill Powers en Shelley Gray zijn er in geslaagd om een plaat
te maken die direct bij eerste beluistering vertrouwd klinkt. Het is een
plaat die ook tien, twintig, dertig of veertig jaar geleden gemaakt had
kunnen worden, maar het is ook een plaat die over een jaar of tien of
twintig nog steeds lekker klinkt. Honey Don’t maakt tijdloze rootsmuziek
die je doet verlangen naar een veranda ergens in het diepe Zuiden van
de Verenigde Staten en naar dagen waarop eigenlijk niet zoveel hoeft. Ik
was direct overtuigd van de kwaliteiten van deze plaat, maar Heart Like
A Wheel wordt zeker niet minder. Door de mooie vocalen, de sfeervolle
instrumentatie en het brede palet dat Honey Don’t bestrijkt, is het een
plaat voor alle momenten en het is bovendien een plaat die alleen maar
leuker en dierbaarder wordt, zeker omdat het enthousiasme van het
tweetal over slaat op de luisteraar. Ik ben daarom heel blij met deze
plaat van Honey Don’t en weet zeker dat dit voor de gemiddelde
liefhebber van Amerikaanse rootsmuziek niet anders zal zijn. Luisteren
dus.
Erwin Zijleman
Heart
Like A Wheel van Honey Don’t ligt niet in Nederland in de winkel, maar
kan worden verkregen via de website van het onvolprezen cdbaby (http://www.cdbaby.com/cd/honeydont1).
No comments:
Post a Comment