Horizons. Détroit

Als Horizons van Détroit een normale plaat was zou ik hem waarschijnlijk al lang hebben onthaald als één van de meesterwerken van 2013. Als Horizons van Détroit een normale plaat was zou ik er op iedere donkere en regenachtige avond naar luisteren. Als Horizons van Détroit een normale plaat was zou ik iedereen nu met klem aanraden om deze plaat te beluisteren. Maar helaas, Horizons van Détroit is geen normale plaat. Dat is de afgelopen maand wel duidelijk ook, want de meeste muziekjournalisten zwijgen de plaat dood of doen net of ze niet weten wie er achter deze plaat zit. Détroit is een duo dat bestaat uit Bertrand Cantat en Pascal Humbert. Met de laatste is helemaal niets mis. Pascal Humbert speelde in 16 Horsepower en maakte samen met Jean-Yves Tola een fascinerende plaat als Lilium. Met Bertrand Cantat is echter heel veel mis. De Fransman, die in het verleden de Franse band Noir Désir aanvoerde, sloeg 11 jaar geleden zijn toenmalige vriendin dood in de Litouwse hoofdstad Vilnius. Het excessieve geweld leverde hem uiteindelijk een gevangenisstraf van slechts acht jaar op, waarvan Cantat er maar vier daadwerkelijk achter de tralies doorbracht. Ook met zijn volgende levensgezel liep het slecht af. De vrouw met wie hij na zijn gevangenisstraf trouwde pleegde een paar jaar geleden zelfmoord, maar niet nadat ze aan iedereen die het wilde horen had verteld dat Bertrand Cantat een gevaarlijke gek is. Naar de nieuwe muziek van Bertrand Cantat was ik daarom net zo benieuwd als naar de opnamen die Charles Manson heeft gemaakt nadat hij aan het moorden was geslagen en achter de tralies verdween. Totaal niet benieuwd dus. Waarom ik toch ben gaan luisteren? Ik weet niet. Misschien door een aantal buitengewoon lovende recensies van (met name Franse) journalisten die net doen of Bertrand Cantat een rebel met een blanco strafblad is? Misschien omdat de plaat overal rondslingert? Misschien omdat Pascal Humbert wel een eerlijke kans verdient? Ik weet het echt niet. Wat ik wel weet is dat Horizons van Détroit een bijzonder indrukwekkende plaat is. Bij zijn veroordeling heeft de rechter bepaald dat Cantat nooit songs mag schrijven over de moord op zijn vriendin, maar er is nog genoeg ellende over in de wereld. Horizons is een aardedonkere plaat. Een gitzwarte plaat. Het is een plaat met twee zwakke broeders, toevallig de enige twee Engelstalige songs op de plaat, maar de rest is ijzersterk. De muziek van Détroit is donker en duister en doet wel wat denken aan Nick Cave die zijn kantoor in Londen weer heeft verruild voor een leven in de goot. De muziek is geweldig, de vocalen van Bertrand Cantat zitten vol emotie en doorleving. Horizons van Détroit is een plaat die je genadeloos bij de strot kan grijpen. Horizons van Détroit is een plaat die een onuitwisbare indruk kan maken. Het kan, maar hiervoor moet je je wel eerst over de persoon Bertrand Cantat heen kunnen stappen. Ik geef het eerlijk toe, ik kan het niet, maar een mooie plaat is dit zeker. Jammer dat niet iemand anders hem heeft gemaakt.

Erwin Zijleman

Je kunt hier naar 'Droit dans le soleil' luisteren.