De Kift cd presentatie Hoogriet

De nieuwe plaat van De Kift, de eerste sinds 'Bal' uit 2017 werd aangekondigd voordat de ernst van de Covid-19 crisis echt doordrong tot Nederland. Het leek allemaal ver weg, tot dat in het zuiden van het land een explosie van besmettingen teweeg gebracht werd door de combinatie van terugkerende skivakantiegangers en carnaval. Het carnaval in het dorp waar ik deels ben opgegroeid was een van de brandhaarden.

De crisis leidde tot uitstel, tot het cancelen van de tour rond Hoogriet en wachten. Waarop?, moeten de mensen van De Kift gedacht hebben. Daarom besloot men de release van de plaat alsonog te vieren met een cd presentatie. Social distancing op het grote podium van Paradiso en een livestream van het optreden.

Een totaal onwerkelijk iets moet ik zeggen. Zittend achter de laptop samen kijkend naar een show waar we zonder twijfel bij waren geweest. Klappend voor het scherm voor weer een prachtig nummer, terwijl de band daar niets van meekrijgt. De enorme leegte die ik ervoer bij de start van het concert en de warmte die toch ontstond door de wijze waarop de band het voor elkaar kreeg toch een concertgevoel te geven. De inzet mocht aanvankelijk minder lijken, ook voor de band zelf moet het een een rare gewaarwording zijn te spelen voor een lege zaal, dat veranderde per nummer.

Ik hoorde op één nummer na alles voor het eerst, dus het is moeilijk te oordelen, maar ik heb een aantal prachtige nummers gehoord, die mij opnieuw doen vermoeden dat De Kift weer een groeispurt heeft doorgemaakt waar het harmonieën en melodieën betreft. Natuurlijk, dat heerlijk dwarse was er ook, het soort muziek dat de band apart zet van 99% van de muzikale pop/rock/punkwereld. Maar ook hemelse, engelen wil ik schrijven maar bedoel, melodieën. En passent komt er ook een nieuw instrument het al weide assortiment van De Kift binnen. Pim Heijne bespeelt een cimbalom alsof hij zijn hele leven niets anders heeft gedaan.

De Kift is the last man standing van mijn drie grote K's. Kaizers Orchestra, De Kift en Krang. Allemaal ontdekt tussen 1997 en 2001. Alle drie blijven volgen tot dat er bij twee niets meer te volgen was. De Kift wel en opnieuw geeft een nieuw album alle reden tot vreugde. Binnenkort daar ongetwijfeld meer over op dit blog.

In de live chat na afloop van de stream schreef iemand: "ik wou dat ik midden in dat kringetje mocht staan. Ik ben een gelukkige die dat een keer heb mogen doen, tijdens een repetitiemiddag en -avond, waar tussendoor mijn zoon en ik kookten voor de band. Midden tussen de muziek die 'Bidonville' zou worden niet veel later. Te zien dat voor iedere band het instuderen van nieuwe nummers hard werken is. Lees daarover meer hier: https://wonomagazine.blogspot.com/2014/05/cooking-for-de-kift.html. Ik voelde mij zeer bevoorrecht die avond.

Gaandeweg de cd presentatie had ik dat gevoel ook weer. In zekere zin speelde de band exclusief voor Mijn Lief en mij. Zo ver weg en toch zo dichtbij. Ik zal niet zeggen dat het een vervanging is voor live shows, maar tot dat er een vaccin is, zou ik toch onderzoeken of mensen hier geld voor over hebben. Het zou zo maar eens kunnen van wel, naast vrijwel zeker noodzakelijk. Ik had hier zeker voor betaald.

Wo.

Hoogriet kun je hier bestellen:

https://winkel.dekift.nl/


of luister naar onze Spotify Playlist om uit te vinden waar we over schrijven:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g