Posts
Die twijfel neemt de Brit direct weg in de openingstrack van zijn soloplaat Courting The Squall. Guy Garvey klinkt in Angela’s Eyes veel rauwer en directer dan we van hem gewend zijn en dat klinkt zeker niet onaangenaam.
Op Courting The Squall neemt Guy Garvey overigens zeker niet over de hele linie afstand van het Elbow geluid. Veel tracks op de plaat liggen in het verlengde van de muziek die is te horen op de prachtige serie platen die Elbow heeft uitgebracht, al is het maar vanwege de uit duizenden herkenbare vocalen. Courting The Squall behoudt echter zijn bestaansrecht.
Guy Garvey werkt op zijn soloplaat met bevriende muzikanten, onder wie een lid van I Am Kloot en multi-instrumentalist Ben Christophers en deze muzikanten leggen ook in de songs die tegen het geluid van Elbow aanleunen duidelijk andere accenten.
Courting The Squall is over de hele linie directer dan de platen van Elbow, flirt op aanstekelijke wijze met funk en jazz, kiest voor wat minder diepgravende maar hierdoor wel opvallend trefzekere arrangementen en geeft Guy Garvey steeds de mogelijkheid om buiten de gebaande paden te treden. Courting The Squall is ook nog eens minder bombastisch en veel intiemer dan de platen van Elbow, waardoor de plaat zich vrij makkelijk opdringt en je vervolgens ook makkelijk raakt.
Als Elbow op de proppen zou zijn gekomen met deze plaat had ik het ongetwijfeld een frisse, avontuurlijke en gedurfde plaat gevonden en dat is natuurlijk niet anders wanneer alleen de naam van de zanger op de cover prijkt. Courting The Squall is uiteindelijk niet de overbodige soloplaat geworden waar ik bang voor was, maar is een prima plaat die me ook nog nieuwsgierig maakt naar de volgende stap van Elbow. Daar wil ik nog best even op wachten, want met Courting The Squall ben ik nog lang niet klaar.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'Courting The Squall':
https://www.youtube.com/watch?v=H-gYHw0-7-Y
of kopen op Bol.Com
No comments:
Post a Comment