Compleet overdonderd ben
ik door No Deal van Melanie de Biasio. Zeven songs telt de tweede plaat
van de zangeres uit het Belgische Charleroi en het zijn zeven songs die
dwars door de ziel snijden. No Deal is een plaat met een, zeker voor de
popmuziek, unieke instrumentatie. Het is een jazzy instrumentatie die
is verrijkt met allerlei opvallende en moeilijk te benoemen accenten. No
Deal heeft door de instrumentatie een wat duistere en beklemmende
sfeer, welke perfect past bij de imponerende stem van Melanie de Biasio.
Het is een stem die nauwelijks te negeren is en het is bovendien een
stem die in de meeste gevallen garant zal staan voor heel veel
kippenvel. No Deal klinkt als de eerste plaat van Portishead waarbij de
elektronica grotendeels is vervangen door echte instrumenten. De
muzikanten die hebben bijgedragen aan No Deal slagen er in om een
klankentapijt neer te leggen van een bijna onwerkelijke schoonheid. Het
zijn klanken die steeds weer verbazen maar je hiernaast bedwelmen en
doen hallucineren. Jazz vormt de basis van de muziek op No Deal, maar de
muzikanten op de plaat zijn ook niet vies van psychedelica en kunnen
bovendien probleemloos worden ingehuurd voor de volgende film van David
Lynch. Wat zo bijzonder is aan No Deal is dat de muzikanten alle ruimte
krijgen om te schitteren (en dat doen ze, met wat mij betreft een
glansrol voor de drummer), maar tegelijkertijd staan ze volledig in
dienst van de stem van Melanie de Biasio. Als Melanie de Biasio zingt
houdt de band zich in en pas als de Belgische zangeres zwijgt mag er
vrijer gemusiceerd worden, waarvoor in de lange tracks op No Deal
gelukkig volop ruimte is. Zonder haar band had Melanie de Biasio nooit
zo’n sterke en indringende plaat als No Deal kunnen maken, maar
tegelijkertijd is de Belgische zangeres de ster op de plaat. Melanie de
Biasio is zo’n zangeres die in meerdere genres uit de voeten kan, maar
op haar best is wanneer deze genres samensmelten tot een uniek geluid.
No Deal is in muzikaal opzicht een unieke plaat, maar ook in vocaal
opzicht laat de muziek van de zangeres uit Walloniƫ zich nauwelijks
vergelijken met de muziek van anderen. De meeste zangeressen van het
moment denken dat het nodig is om een song van de eerste tot de laatste
noot vol te blazen met hun stem, maar Melanie de Biasio laat horen hoe
belangrijk doseren is. Als Melanie de Biasio zingt is ze op hetzelfde
moment Beth Gibbons, Shirley Bassey, Nina Simone en Billie Holiday, maar
niet zingen is op No Deal bijna net zo belangrijk als wel zingen. In de
spannende passages waarin haar band de hoofdrol speelt verlang je
ondanks de schoonheid van de muziek naar de vocalen van Melanie de
Biasio, maar op hetzelfde moment weet je dat No Deal veel minder mooi
zou zijn geweest als Melanie de Biasio de 33 minuten die de plaat duurt
compleet zou hebben gevuld met haar stem. No Deal is een spannende en
intrigerende plaat, maar bij vlagen is het ook hartverscheurend mooi en
aangrijpend. Wanneer Melanie de Biasio aan het eind van de plaat het van
Nina Simone bekende I’m Gonna Leave You aanpakt worden Nina Simone en
Billie Holiday heel even tot leven gebracht om de Belgische zangeres
naar nog wat grotere hoogten te tillen. No Deal van Melanie de Biasio
grijpt je vanaf de eerste noot bij de strot en is niet van plan om nog
los te laten. Een plaat van een bijna beangstigende schoonheid, ga dat horen.
Erwin Zijleman
Je kunt hier naar 'The flow' luisteren.
No comments:
Post a Comment