Sunday 13 April 2014

Beth Wimmer Live in Ter Aar en logopedie



Beth in Ter Aar. Photo: Smo

Een concert in een huiskamer, hoe awkward is dat? Is het wat je je er bij voorstelt? Bij wildvreemde mensen op de bank kijken en luisteren naar een artiest, waar je dan ook nog eens bijna op de lip zit? En dan maar hopen dat die artiest een beetje klinkt want het is nogal gênant om na 2 nummers af te taaien met de smoes dat je je poes vergeten bent eten te geven. 

Afgelopen zondag stapte ik met vrees en hoop in de auto bij Wo. op weg naar Ter Aar, wereldstad in het groene hart. Hij had iets heeeel bijzonders geregeld, een huiskamerconcert van Beth Wimmer. Ter voorbereiding had ik wel de mooie CD Ghosts & men al een paar keer mogen beluisteren bij het ontbijt. (Opvallend eigenlijk dat Wo. wel vaker bij het ontbijt dames laat beluisteren, dit in tegenstelling tot de meer mannelijke diner-muziek-keuze, maar dit ter zijde).

Door het mooie Groene Hart gereden en metropool Ter Aar gevonden, betraden wij de woning van organisator Peter. Hartelijk werden wij ontvangen en koffie, thee en een koelkast vol lekkers stond voor ons klaar. Beth Wimmer was er al en voor het eerst schudde ik de hand van de artiest voor aanvang van een concert. Een mooie expressieve vrouw met een prachtige spreekstem. Beroeps gedeformeerd (ik ben logopedist) luisterde ik jaloers naar de diepte en resonans in haar stem toen ze begon te vertellen. Als de spreekstem al zo mooi is, wat zou dit voor een zangstem opleveren? Met haar gitaar (mooi mat kastanjekleurig ding, jaaaaa vrouwenobservatie van iemand die geen enkel instrument bespeelt..) op schoot begon ze te vertellen over haar leven in Zwitserland waar ze sinds een aantal jaren woont.

Beth in Ter Aar: Smo.
Naast de gastheer en gastvrouw waren we met zo’n 10 concertgangers.  Iedereen geeft elkaar een hand en ineens heb je er gratis vage kennissen bij. Grappige bijkomstigheid van het huiskamerconcept. Niet geschikt dus voor de eenzelvige-contactmijdende concertbezoeker!

Beth begon haar concert. De ruimte vulde zich onmiddellijk met haar warme gitaarspel en fantastische zang. Het was een genot om naar te luisteren. In spreek- of zangstemmen zitten nogal variaties. Vaak wordt een stem met veel resonans en dynamiek als mooi beoordeeld. Er zijn dan bij een meting van frequenties veel verschillende frequenties te vinden in zo’n stem. Voor iemand die dit niet van nature heeft is het heel veel oefenen om het in je stem te krijgen. Het is het verschil tussen een ‘levendige’ stem tegenover een ‘vlakke’ stem.

Beth Wimmer heeft een heel levendige en warme stem. Moeiteloos zal zij ook grotere ruimtes kunnen vullen zonder versterking. Ze speelde een aantal nummers van de CD’s  Ghosts & men en Miracle Girl. Deze nummers werden nog veel leuker door de verhalen die ze erbij vertelde. Niet zelden ging het over mannen die haar leven hadden gekruist. Of de desbetreffende mannen allemaal blij zijn met de manier waarop zij worden beschreven valt te betwijfelen. Over haar Zwitserse echtgenoot  zijn de nummers heel liefdevol en gaf het nummer Makin’war met haar verhaal een vermakelijk kijkje in de keuken van de Zwitserse dienstplicht. Al met al was het een heel fijn concert en vermoed ik dat haar CD nog weken in mijn CD speler zal zitten met gebruik maken van de repeat-knop.

Met dank aan organisator Peter voor de gastvrijheid en dank aan Wo. dat hij mij weer* een nieuw stukje van zijn muziekwereld heeft laten meebeleven.

Met logopedische  groet,

Smo.

* Daarvoor moet u naar de post over Sunday Sun van vandaag.

No comments:

Post a Comment