The Avonden live. Patronaat, zaterdag 5 november 2016

Foto: Wo.

Altijd lastig om een band te beoordelen waarvan ik nog nooit een noot heb horen spelen, waar ik, tot dat de naam opduikt in een voorprogramma, zelfs nog nooit van heb gehoord en die zijn ding gaat doen, for better or for worse zoals de Engelstaligen zo mooi zeggen.

De eerste indruk was wat behelpen. Een magere man die wat wanhopig vanuit de zaal naar het podium kijkt met een blik die uitstraalt: daar heis ik mijzelf nooit op en dan door een dame wordt meegenomen naar de zijkant waar een trapje zich bevindt. Het bleek zanger Mark. (Of Marc? Ik heb besloten expres niets op te zoeken of proberen te beluisteren, maar mijn eerste indruk te delen van De Avonden*.) Wat stumperig, maar muzikaal werd dit ruimschoots goedgemaakt, zal blijken.

De Avonden? Een band die zich vernoemd naar een boek? De naam riep bij mij direct een jeugdtrauma naar boven, het moeten lezen van Reves boek 'Herfstdraden' op weg naar een eindexamen MAVO, te lang geleden. Het heeft mij er van weerhouden om ooit nog iets van hem te lezen, dus ook 'De avonden', ook al staat het boek inmiddels zeker 30 jaar in de kast in 2016.

Een bont gezelschap verzamelde zich op het podium. Een rondbuikige gitarist, twee dames, waarvan een op zang en harmonica en een op drums, een bassist en Mark. Met een oude akoestische gitaar, waarvan de voorkant zo blonk dat het wel een opgeplakt plaatje leek.

"Klein Aapje', 'Bloedsinasappels' of een ander woord werd opgezegd en dan begon de band te spelen. Een van de vele korte liedjes die voorbij kwamen. Twee minuten? Het lijkt me sterk dat ze deze lengte haalden. Meer schetsen, zoals bij Guided By Voices, dan voltooide liedjes? Die indruk heb ik niet. Dit is het verhaal, dus waarom herhalen?, is meer van toepassing.

Foto: Wo.

Met een prachtig helder en transparant geluid, dat is niet aan alle voorprogramma's gegeven, kwamen de liedjes onze kant uit. Denk 'Sunday Morning', 'Femme Fatale'. Denk John Cale weg en zet Doug Yule daarvoor in de plaats. De superieure pop van The Velvet Underground kwam hier voorbij in een spervuur aan liedjes. De een nog mooier dan de andere. In de jaren 90 was er de band Drugstore, maar De Avonden is zowel bondiger als helderder. Speelse gitaarmotiefjes werden afgewisseld met hoge dameszang en veelal met brushes bespeelde drums. Voeg daarbij een bas die op de juiste moment van begeleidend naar melodie gaat en De Avonden staat als een huis. Daarvoor staat Mark met zijn heldere, akoestische gitaar en zingt met donkere stem zijn verhalende teksten.

Net op het moment dat ik dacht, de derde van The Velvet Underground in gedachten, een 'What Goes On' zit er niet tussen, kwam het toch. Op het moment dat het pedaal wel werd ingedrukt, zorgde dat voor een mooie ontlading in de muziek. De Avonden kan voluit gaan, is er ook goed in, maar kiest over het algemeen voor het liedje en niet voor het effect.

De teksten, want dat is een belangrijk onderdeel van deze muziek, zijn verhalend. Verhalen die, bij eerste indruk, toch voornamelijk op een private dystopie lijken te zijn gebaseerd. Er was niet veel dat goed afliep of daar ook maar een kans op leek te maken. Dat is moeilijk zeker te zeggen bij één luisterbeurt en veel ander moois om op te letten. Bij herbeluistering oordeel ik wellicht anders. Een fraaie titel was 'Twintig-delige messenset' en nu nog 20 handen. De presentatie was daarentegen zo gortdroog dat de inhoud iets ironisch kreeg. Zanger Mark kon er bij of om lachen en dat zorgde voor een relativering die het niet alleen dragelijker maar gewoon nog leuker maakte.

Waar het geheel mij een beetje aan deed denken, was Hausmagger. Niet de muziek, maar wel qua teksten en presentatie, hoe groot de verschillen ook zijn tussen de twee frontmannen.

Het voorprogramma van I Am Oak was een zeer prettige kennismaking en smaakt naar meer. Ik schat de kans groot in dat de cd van De Avonden later dit jaar nog een keer voorbij komt hier.

Wo.

* De band blijkt The Avonden te heten. Dat heb ik in de titel wel aangepast voor de vindbaarheid, in het stuk, de start indachtig, niet.

De cd 'Nachtschade' kun je hier beluisteren en kopen op Bandcamp:

https://theavonden.bandcamp.com/