The Mission live, TivoliVredenburg, maandag 31 Oktober 2016
|
Foto: HareD |
Dertig jaar en er nog lang niet genoeg van hebben. De
Pandora in Tivoli was uitverkocht voor het enige concert van The Mission in
Nederland tijdens hun huidige 30th Anniversary wereldtour. Wayne Hussey en de
zijnen hebben er nog niet genoeg van. Recent brachten zij een nieuwe CD uit ‘Another
fall from Grace’ nadat voorganger The Brightest Light (2013) ook goed werd
ontvangen. De heren en dame (waarover hieronder meer) werden vergezeld van een
schijnbare vaste schare dronken Engelse en Duitse fans, maar ook bij de andere
aanwezigen zat de stemming er snel in. Vrouwen van in de vijftig gingen nog een
keer op de schouders en er was er zelfs een die een heel nummer op de schouders
van haar man stond, en een overduidelijk ingestudeerd dansje deed. Ach ja, ze
deden verder niemand kwaad en het verstoorde zicht op het podium duurde ook
niet te lang.
Dat kwam in de eerste plaats door de muziek. De heren
waren in goeden doen, minder theatraal dan dat ik mij herinner van de vroege
jaren negentig (toen ze ook eens afsluiter op Pinkpop waren). Ze waren
duidelijk niet van plan een best of-set te doen. Sterker, het aantal hits dat
ze speelden was ronduit mager. Het schrijnende Amelia, over incest, werd zelfs in een soort a-capella versie van
vier regels afgedaan. Andere memorabele momenten met het vroegere werk waren Severina en Tower of Strength, van het album God’s Own Medicine (1986). Maar de
heren schrokken ook niet terug om lang uitgerekt nieuw werk te spelen dat
alleen de hardcore fans herkenden. De tweede toegift was zelfs een volslagen
wirwar van heel donkere en langzame muziek. Eerder stemming-dodend dan een fijn
extraatje. Daarentegen was de afsluiter van de derde (!) toegift, Deliverance, een hoogtepunt, waarin de
zaal zich verloor in extatische samenzang.
|
Foto: HareD |
Maar die zangeres dus. Die was er vroeger niet bij. En
het was volslagen onduidelijk waarom ze nu wel op dat podium stond. Ik heb
zelfs haar naam niet kunnen vinden op internet. Zingen kan ze in ieder geval
niet en los daarvan was haar vocale bijdrage minuscuul. Ik weet niet of het zo
is, maar dan denk je toch al snel dat Wayne’s nieuwe jonge scharrel ook zo nodig
een plekje op het podium moest.
Maar dat laat onverlet dat het ondanks de wat
onevenwichtige opbouw een prima concert was. De oude mannen konden het nog.
HareD
No comments:
Post a Comment