Little heavy burdens. Intergalactic Lovers

Intergalactic Lovers is een Belgische band die in eigen land al een tijdje kan rekenen op de sympathie van de critici, waardoor de tweede plaat van de band een maand of wat geleden werd bedolven onder de lovende recensies.

In Nederland blijft de aandacht voor Little Heavy Burdens tot dusver wat achter en dat is jammer. Little Heavy Burdens is immers een bijzonder leuke plaat en het is bovendien een plaat die nog heel lang nieuwe dingen laat horen.

Het Belgische weekblad Humo concludeerde onlangs dat het nieuwe er na 96 keer horen wel een beetje van af was, waarna er toch weer wat nieuws opdook en het tijdschrift benieuwd werd na de 97e luisterbeurt. Zo ver ben ik nog lang niet met de tweede plaat van de Belgische band, maar ook na een paar keer horen is Little Heavy Burdens een fantastische plaat vol verrassingen.

Toen ik Little Heavy Burdens voor het eerst hoorde moest ik afwisselend denken aan The Sundays en aan PJ Harvey. Dat is een opvallende combinatie, maar de muziek van Intergalactic Lovers heeft op een of andere manier op hetzelfde moment iets zonnigs en lichtvoetigs en iets donkers en dreigends.

De band beschikt in de persoon van Lara Chedraoui over een zangeres die kan schitteren in toegankelijke popliedjes, maar ook overeind blijft in wat meer ingetogen en over het algemeen wat donkerdere songs. Het is bovendien een zangeres die de boel niet alleen technisch op orde heeft, maar er ook in slaagt om het nodige gevoel in haar vocalen te leggen, wat de muziek van Intergalactic Lovers een bijzondere lading geeft.

Met The Sundays en PJ Harvey heb ik al wat vergelijkingsmateriaal genoemd, maar omdat de muziek van Intergalactic Lovers steeds weer net wat anders klinkt, blijft het relevante vergelijkingsmateriaal schuiven. Wanneer de band kiest voor ingetogen popliedjes en Lara Chedraoui het voortouw mag nemen schuift Little Heavey Burdens op in de richting van Feist, maar wanneer de gitaren net wat steviger mogen uithalen of mogen kiezen voor donkere en dreigende lijnen heeft de muziek van de Belgische band ook wat van Garbage, van dEUS of iets ondefinieerbaar Scandinavisch.

Terugkerend elementen en smaakmaker is, naast de geweldige zang van Lara Chedraoui, het gitaarwerk op de plaat. Zeker de donkere gitaarlijnen van Maarten Huygens dragen nadrukkelijk bij aan de bezwerende kracht van een aantal songs van Intergalactic Lovers, maar de gitarist van de band schaamt zich ook niet voor de heerlijk aanstekelijke gitaarlijnen die van een goede song een onweerstaanbare song kunnen maken.

Het zijn deze toegankelijkere songs waarmee Intergalactic Lovers een paar jaar geleden debuteerde, maar persoonlijk vind ik de combinatie van zonnige en donkere songs een zeer geslaagde.

Heb ik hiermee alles gezegd over Little Heavy Burdens? Nee, de plaat is opvallend mooi geproduceerd door de Duitse producer Thomas Hahn. Het is een productie waarin de kracht van stilte wordt onderkend en de ritmesectie een belangrijke rol speelt aan de basis, waardoor de zang en de gitaren nog mooier uit de verf komen.

Ik zet Little Heavy Burdens maar weer eens op en hoor weer wat nieuws in de muziek van Intergalactic Lovers. Als ik Humo mag geloven gaat dit de komende maanden nog zo blijven. Heerlijk.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'Islands':

https://www.youtube.com/watch?v=hpX40L897c0