Way out weather. Steve Gunn

Steve Gunn kende ik tot voor kort eigenlijk alleen als de gitarist in de band van Kurt Vile (The Violators), maar de gitarist uit New York blijkt ook zelf al een aantal jaren platen te maken. Zijn laatste, het vorige maand verschenen Way Out Weather, blijkt een hele mooie.  

Het is een plaat die laat horen dat we in het geval van Steve Gunn te maken hebben met een werkelijk geweldige gitarist, maar de Amerikaan kan meer. Veel meer.

Way Out Weather opent met een dromerige track waarin een akoestische gitaar en een lap steel elkaar op bijzonder fraaie wijze versterken, waarna Steve Gunn je met lome en dromerige vocalen mee terug neemt naar de psychedelische muziek van de jaren 60. Het is een beeldende track die langzaam maar zeker hypnotiseert, zeker wanneer Gunn ook nog eens schitterende elektrische gitaarlijnen toevoegt aan het al zo rijke snarenpalet.

Na de openingstrack en titeltrack van Way Out Weather was ik direct om, maar de muziek van Steve Gunn beschikt over vele gezichten. In de tweede track wordt fingerpicking (de Nederlandse vertaling ‘tokkelen’ vind ik toch minder treffend) in de stijl van grootheden als John Fahey en Bert Jansch gecombineerd met breed uitwaaiende bluesy gitaarlijnen, die wederom een hypnotiserend of op zijn minst bedwelmend effect hebben.

Het is gitaarwerk waar ik uren naar zou kunnen luisteren, maar Steve Gunn verpakt ze in songs met vocalen die enerzijds afleiden van alle snarenpracht, maar op hetzelfde moment de impact van al het gitaarwerk alleen maar vergroot. 

Het hoge niveau van de eerste twee tracks houdt Steve Gunn vervolgens moeiteloos vast. Way Out Weather staat vol met prima songs vol invloeden uit de blues, folk en psychedelica. Het zijn songs die herinneren aan vervlogen tijden waarin bluesrock en psychedelica de popmuziek domineerden. Het zijn songs met vocalen die niet altijd even vast en bijzonder zijn, zonder dat dit overigens ook maar een moment stoort. En het zijn natuurlijk songs met keer op keer gitaarwerk om van te watertanden.

In eerste instantie had ik vooral oor voor dit gitaarwerk, maar uiteindelijk is Way Out Weather van Steve Gunn veel meer dan alleen een goede gitaarplaat. Het is het totale plaatje dat uiteindelijk vrijwel onweerstaanbaar blijkt. Steeds als ik Way Out Weather van Steve Gunn uit de speakers laat komen volgt een periode van 45 minuten vol ultieme ontspanning. Steve Gunn bedwelmt en hypnotiseert, maar weet ook te betoveren en te imponeren.

Way Out Weather is een plaat die je meeneemt naar surrealistische landschappen, maar het is ook een muzikale reis die begint in het Californië van de jaren 60 en eindigt in de Malinese woestijn van Tinariwen (check de laatste track). Way Out Weather is een plaat die soms voorbij gaat zonder dat je er erg in hebt, maar wanneer de stilte aanbreekt weet je dat je een hele bijzondere plaat hebt gehoord.
 
Het knappe van de plaat is dat je nog heel lang nieuwe dingen blijft horen en steeds weer kunt verdwalen in het waanzinnig mooie en razend knappe gitaarwerk op de plaat. De ware liefhebber weet het waarschijnlijk al een aantal jaren, maar ik weet het nu ook. Steve Gunn is een uniek talent die zomaar meesterwerken uit de hoge hoed kan toveren. Way Out Weather is er in ieder geval een.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'Way out weather':

https://www.youtube.com/watch?v=ckSY12Dmw8Q