Spiral road. Suzanne Jarvie

“I am a Toronto girl.  I have been singing and circling around song writing for most of my life; wondering about inspiration and where good songs come from.  J.S. Bach wrote music when he was happy, but I think he might have been the only one! Most of the musicians I love wrote when they were sad, and I’m no different, having been through some big personal challenges in the last 2 years.  Many great songwriters have described songs as emerging from an unseen realm that binds us all together.  Spiral Road is my first record, and it comes from that place. I love traditional country roots music and many of the songs on Spiral Road bear those influences. I am grateful for the songs, which are like gifts in mourning.  I really hope you enjoy my record!”.
 
Het bovenstaande was een week of wat geleden mijn introductie tot Spiral Road van de Canadese singer-songwriter Suzanne Jarvie. Het is een introductie die direct sympathie opriep voor Suzanne Jarvie, maar het is ook een introductie die me heel nieuwsgierig maakte naar haar debuutplaat. Het bleek al heel snel een debuutplaat die me wist te raken. In het begin voorzichtig, later steeds dieper.
 
De introductie van Suzanne Jarvie geeft al voor een belangrijk deel prijs wat je kunt verwachten bij beluistering van Spiral Road. Suzanne Jarvie houdt van traditionele Amerikaanse rootsmuziek met flink wat invloeden uit de country en schrijft vooral songs over de minder mooie momenten in het leven. Hiermee onderscheidt Suzanne Jarvie zich nog niet onmiddellijk van een heel contingent weemoedige singer-songwriters in het rootssegment, maar dat doet ze wel met haar songs, met de muziek op haar debuut en met haar stem.
 
Laat ik met de laatste beginnen. Bij beluistering van Spiral Road, moest ik en paar keer aan Lucinda Williams denken en dat is een pré. Suzanne Jarvie beschikt over een stem met kracht en emotie. Het is een stem die durft te stralen, maar ook kwetsbaar durft te zijn, wat de songs op Spiral Road een bijzondere lading geeft.
 
Die lading wordt versterkt door de verzorgde instrumentatie op de plaat en warme en heldere productie van de plaat. Suzanne Jarvie heeft flink wat bevriende muzikanten opgetrommeld voor haar debuut, onder wie de legendarische Holmes Brothers, en deze zetten een mooi en buitengewoon gevarieerd rootsgeluid neer, dat eigenlijk in iedere song anders klinkt en dat varieert van ingetogen en akoestisch tot veel voller en elektrisch. Het vraagt wat van een producer om dit allemaal in goede banen te leiden, maar ene Hugh Christopher Brown heeft dit prima gedaan en Spiral Road voorzien van een gloedvol geluid.
 
Hiermee ben ik er nog niet, want ook de songs op Spiral Road zijn van hoog niveau. Suzanne Jarvie maakt van haar hart geen moordkuil en vertelt op haar debuut het ene na het andere indringende verhaal. Het komt allemaal hard aan, maar ach wat is het allemaal mooi en bijzonder.
 
Op basis van het verhaaltje van Suzanne Jarvie was ik al vrijwel om, maar inmiddels ben ik helemaal stuk van deze prachtplaat. In Nederland voorlopig een obscure parel, maar dat moest haast wel gaan veranderen. Spiral Road van Suzanne Jarvie steekt immers boven het maaiveld uit en niet zo'n beetje ook.

Erwin Zijleman

Je kunt hier naar Spiral road luisteren en de cd kopen:

http://suzannejarvie.bandcamp.com/releases