Weyes
Blood pakt op Titanic Rising flink of zelfs overdadig uit en levert een
buitengewoon fascinerend album op dat je op verschillende manieren kunt
beluisteren
Weyes
Blood, het alter ego van Natalie Mering, had al een drietal
fascinerende albums op haar naam staan, maar zet een volgende stap met
het bijzondere en wat mij betreft wonderschone Titanic Rising. Het is
een album dat je heen en weer slingert tussen Joni Mitchell, Aimee Mann,
ABBA, The Beatles, Kraftwerk, John Barry, Laura Nyro, Enya, Depeche
Mode, Jenny Hval en nog veel meer, maar dat uiteindelijk vooral klinkt
als Weyes Blood. Het is een album vol tijdloze popliedjes, maar
ondertussen gebeurt er zoveel dat het je soms duizelt en bouwt Natalie
Mering bijna stiekem aan een uniek geluid.
Het
is een intrigerend rijtje albums dat de Amerikaanse band Weyes Blood op
haar naam heeft staan. The Outside Room, het in 2011 verschenen en
slechts in kleine kring opgepikte debuut van de band rond of feitelijk
het alter ego van Natalie Mering, maakte het de luisteraar nog niet
makkelijk met lange tracks en muziek die in het hokje freak-folk paste.
Op
het in 2014 uitgebrachte The Innocents vermengde Natalie Mering, die
voor Weyes Blood deel uitmaakte van de band Jackie-O Motherfucker, folk
en psychedelica met zowel zweverige als donkere klanken en werden haar
songs net iets toegankelijker. Deze lijn werd doorgetrokken op het uit
2016 stammende Front Row Seat To Earth, dat ook nog eens invloeden van
de grote vrouwelijke singer-songwriters uit de jaren 70 verwerkte en nog
wat toegankelijker en bij vlagen zelfs zoet klonk.
En
nu is er dan Titanic Rising dat op het eerste gehoor een volgende
reuzenstap zet richting de singer-songwriter pop uit de jaren 70. Op het
geweldige Front Row Seat To Earth koos Weyes Blood zo nu en dan voor
zoete klanken en deze zijn nu zo nu en dan verruild voor honingzoete
klanken. De rijkelijk met strijkers versierde instrumentatie doet zeker
bij eerste beluistering wat pompeus aan en wanneer Natalie Mering op
haar mooist zingt heb ik zelfs wat associaties met The Carpenters (en
dat is wat mij betreft niet iets om je voor te schamen).
Titanic
Rising bevat een aantal tijdloze popliedjes die onmiddellijk herinneren
aan de muziek die door de grote singer-songwriters uit de jaren 70
werden gemaakt. Het is bij Weyes Blood meestal echter niet zo simpel als
het lijkt en dat is ook dit keer het geval. De instrumentatie op
Titanic Rising zit volgestopt met bijzondere klanken en is
experimenteler of in ieder geval avontuurlijker dan je bij oppervlakkige
beluistering hoort.
Bij
oppervlakkige beluistering hoor je natuurlijk de prachtige stem van
Natalie Mering en de stevig aangezette pianoklanken en strijkers, maar
wanneer je het album met de koptelefoon beluistert hoor je ook nog een
eigenzinnige elektronische onderlaag, die het geluid van Weyes Blood
toch weer iets unieks geeft. Het
is een elektronische onderlaag die net zo makkelijk flirt met New Age
als met 80s kitsch of juist 70s elektronica pioniers, waardoor de muziek
van Weyes Blood je met grote regelmaat op het verkeerde been zet.
Titanic
Rising kun je hierdoor op twee manieren beluisteren. Je kunt jezelf
compleet verliezen in de rijk georkestreerde en volstrekt tijdloze
popliedjes of je kunt op zoek gaan naar alle bijzondere details die
Weyes Blood heeft verstopt op haar nieuwe album. In beide gevallen valt
er veel te genieten.
Natalie
Mering zingt op Titanic Rising met nog wat meer overtuiging en is niet
bang voor een suikerlaagje meer of minder. Het doet me af en toe wel wat
denken aan Aimee Mann en laat dat nu net een van mijn favoriete
singer-songwriters zijn. De tijdloze songs staan soms met één been in de
hoogtijdagen van de Laurel Canyon Scene, maar het is wel “Joni Mitchel
geproduceerd door Brian Eno”, aldus AllMusic.com.
Titanic
Rising zit vol echo’s uit het verleden (en sleept er ook nog eens
Beatlesque of Abbaesque klanken en refreinen bij), maar iedere keer
wanneer Weyes Blood het avontuur opzoekt ben je onmiddellijk weer in het
heden. Ik kan me voorstellen dat er muziekliefhebbers zijn die het net
wat te veel of zelfs flink “over the top” vinden, maar ik ben zelf
steeds meer onder de indruk van het grootse en meeslepende album dat
Weyes Blood heeft afgeleverd en dat ook bij de zoveelste beluistering
weer nieuwe dingen laat horen.
Erwin Zijleman
Je kunt Titanic Rising hier kopen:
https://weyesblood.bandcamp.com/
or listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment