Second. Whale and the Village

Ik krijg ieder jaar vele jaarlijstjes van lezers van deze blog toegestuurd, maar er zijn er niet veel waarin ik vrijwel geen enkele plaat ken.
 
Lijstjes verzinnen met platen die ik niet ken is niet eens zo bijzonder, maar wat wel bijzonder is dat ik in dit specifieke jaarlijstje altijd een aantal platen ontdek die ik echt niet hadden willen missen.
 
In het jaarlijstje dat me eind vorig jaar al de nieuwe plaat van Eleanor McEvoy opleverde, was de eerste plaats gereserveerd voor Second van Whale And The Village en dat zei me werkelijk niets.

Dat is ook niet zo gek, want Whale And The Village is een band uit het Finse Turku en het is een band die het vooralsnog met bescheiden aandacht uit de rest van de wereld moet doen. Dat moet haast wel gaan veranderen want Whale And The Village maakt op haar tweede plaat muziek die een breed publiek moet kunnen betoveren en veroveren.
 
Zangeres Irene Jussila, gitarist en percussionist Petteri Granberg en snarenwonder Lauri Haario (gitaar, banjo, mandoline), inmiddels aangevuld met bassist Antto Ilvonen, maken op Second muziek waarvan je alleen maar heel erg vrolijk van kunt worden. Het is muziek met invloeden uit de folk en de Americana, maar de Finse band heeft ook een enorm zwak voor aanstekelijke pop.
 
Net als bijvoorbeeld Mumford & Sons en The Lumineers maakt Whale And The Village banjo folk die fris en aanstekelijk klinkt, maar de Finse band heeft ook een duidelijk eigen geluid, dat hier en daar ook herinneringen oproept aan de droomdebuten van Edie Brickell en Fairground Attraction.
 
Het eigen geluid is voor een belangrijk deel de verdienste van zangeres Irene Jussila, die op Second geweldig zingt. De zangeres uit Turku heeft soul, maar legt naast emotie ook flink wat plezier in haar stem en dat plezier draagt ze makkelijk over op de luisteraar. Irene Jussila kan flink uithalen, maar net zo makkelijk verleidelijk fluisteren, waardoor haar zang blijft betoveren.

De uptempo songs van Whale And The Village zitten niet alleen vol zonnestralen, maar ook boordevol energie, wat de muziek van de Finse band een enorme boost geeft. Whale And The Village grossiert op Second in heerlijke melodieën, onweerstaanbare refreinen en in klanken die het humeur heel veel goed doen. Waar bij met name Mumford & Sons de verveling bij mij heel snel toe staat, worden de frisse popliedjes van Whale And The Village alleen maar beter en onweerstaanbaarder.
 
De band uit Turku heeft niet alleen een goed gevoel voor buitengewoon lekker in het gehoor liggende popliedjes, maar Second zit ook nog eens razend knap in elkaar. Irene Jussila maakt zoals gezegd in vocaal opzicht flink wat indruk, maar ook in muzikaal opzicht is Second een ijzersterke plaat.
 
Het snarenwerk op de plaat is geweldig, maar ook de bijdragen van bas, percussie en viool mogen er zijn. Ook de songs van de Finse band zijn van hoog niveau en afwisselender dan het bovenstaande suggereert. Alle songs van Whale And The Village zitten vol zonnestralen, maar de band uit Turku varieert flink met het tempo en met de verwerkte invloeden en schakelt hier en daar over naar pure rootsmuziek.
 
Second van Whale And The Village is zo’n plaat die met een beetje geluk hele volksstammen aan zich weet te binden, maar voorlopig moet de Finse band het doen met bescheiden aandacht. Dat moet maar eens gaan veranderen, want dit is inderdaad een plaat die er in 2017 in positieve zin uit sprong.

Erwin Zijleman

Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g