De
tweelingzussen Naomi en Lisa-Kainde Díaz maakten ongeveer drie
jaar geleden diepe indruk met het titelloze debuut van Ibeyi.
De
in Parijs opgegroeide zussen combineerden op deze plaat op hele
bijzondere wijze invloeden uit de hedendaagse popmuziek met invloeden
uit de traditionele West-Afrikaanse Yorùbá cultuur, die ze via hun
Cubaanse vader (die ooit in de legendarische bezetting van Buena Vista
Social Club speelde) met de paplepel kregen ingegoten tijdens hun
jeugd.
Het
debuut van Ibeyi stond hierdoor met één been in de hedendaagse
elektronische popmuziek en R&B, maar klonk door alle exotische
invloeden en het gebruik van meerdere talen totaal anders.
Het
is een omschrijving die ook op gaat voor de muziek op de tweede plaat
van Ibeyi, maar Naomi en Lisa-Kainde Díaz hebben zich er zeker niet
makkelijk van af gemaakt. Ash is vergeleken met zijn voorganger
misschien net wat toegankelijker, maar schijn bedriegt. De plaat bevat
een serie lekker in het gehoor liggende popliedjes, maar het zijn nog
altijd popliedjes vol verrassing en avontuur.
Door
het succes van de eerste plaat van Ibeyi hadden de Parijse zussen dit
keer de beschikking over een wat rianter budget en was het bovendien
haalbaar om wat gasten van naam en faam uit te nodigen. Topmuzikanten
als Meshell Ndegeocello en Kamasi Washington zorgen voor mooie momenten,
terwijl producer Richard Russell Ash heeft voorzien van een warm en vol
klinkend geluid. De onbetwiste sterren op de plaat zijn echter ook dit
keer Naomi en Lisa-Kainde Díaz.
De
zussen voorzien alle songs op de plaat van soulvolle en prachtig bij
elkaar kleurende stemmen, die niet bang zijn om buiten de lijntjes te
kleuren maar zich nergens te buiten gaan aan overdaad. Samples van Le
Mystère des Voix Bulgares en Michelle Obama, wiens legendarische speech
over vrouwenrechten wordt ingezet als basis van een song, voorzien de
plaat van nog wat extra vocaal vuurwerk.
Ook
in muzikaal opzicht gebeurt er van alles op de tweede plaat van Ibeyi.
Waar de vorige plaat op knappe wijze bijna tegenstrijdige invloeden wist
te combineren, zijn deze invloeden op Ash volledig samengesmolten tot
een uniek eigen geluid. Het zijn deels dezelfde invloeden als op het
debuut van Ibeyi, maar Naomi en Lisa-Kainde Díaz hebben hun blik ook
verruimd.
Ash
bevat vergeleken met het debuut van Ibeyi veel meer invloeden uit de
hiphop, maar biedt ook ruimte aan invloeden uit de jazz en de ambient en
ook deze kleuren mooi bij de invloeden uit de wereldmuziek die ook dit
keer een belangrijke rol spelen.
Een
aantal songs wordt gedomineerd door diepe en stevig aangezette hiphop
beats, maar Ash bevat ook een aantal songs waarin het tempo uiterst laag
ligt en de prachtige stemmen van de Frans-Cubaanse zussen alleen maar
worden gecombineerd met ambient achtige klanken.
Met
al dit moois zijn we er nog niet, want Naomi en Lisa-Kainde Díaz hebben
ook nog eens wat te zeggen. De twee komen op hun tweede plaat
strijdlustig op voor gelijke rechten voor iedereen en stellen
discriminatie vanwege ras of geslacht stevig aan de kaak. Het geeft de
toch al zo overtuigende plaat nog wat extra zeggingskracht.
Omdat
Ash ook nog eens bij iedere luisterbeurt mooier en bijzonderder wordt,
sluit ik niet uit dat Ash zich, net als zijn voorganger gaat scharen
onder de beste platen van het jaar. Ga dat horen dus.
Erwin Zijleman
Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment