Posts
Op haar debuut combineerde Ilen Mer invloeden uit de Britse folk uit de jaren 70 met invloeden uit de hedendaagse indie-pop en een vleugje Kate Bush.
The Things That Sleep In The Woods liet zich hierdoor niet makkelijk in een hokje duwen, wat knap is voor een debuut, en stond ook nog eens bol van de potentie en de belofte.
Ik was daarom heel benieuwd naar de tweede plaat van de Nederlandse band en die is nu dan eindelijk verschenen. Öar werd in de zomer van 2016 opgenomen in Zweden, waar Ilen Mer zich ‘in the middle of nowhere had’ opgesloten in een huisje in de eindeloze bossen van het Scandinavische land. De band heeft Öar vervolgens nog een hele tijd voor zichzelf gehouden, maar trekt nu met haar nieuwe plaat de wijde wereld in.
Dat hoop ik tenminste, want Öar is een ontzettend sterke plaat, die geen moment onder doet voor alles dat in het buitenland wordt bejubeld op het moment. Ook op haar tweede plaat combineert Ilen Mer invloeden uit de Britse folk van weleer met invloeden uit de hedendaagse indie-pop, maar vergeleken met het debuut laat de band een enorme groei horen.
Wat direct opvalt bij beluistering van Öar is de enorme rust die de plaat uitstraalt. Ilen Mer heeft de weidsheid en de stilte van de Zweedse bossen gevangen in haar muziek en heeft de schoonheid van de uitgestrekte Zweedse natuur direct maar meegepikt. Het maakt van de beluistering van Öar een even rustgevende als spannende luistertrip.
Ilen Mer sloeg op haar debuut al een brug tussen verleden en heden, maar doet dat dit keer niet alleen veelvuldiger, maar ook op veel knappere wijze. De organische klanken uit het verleden vloeien prachtig samen met de elektronica uit het heden en ook qua invloeden smeedt Ilen Mer op bijzondere wijze van alles aan elkaar.
De Nederlandse band houdt het tempo op haar tweede plaat vooral laag en heeft haar songs voorzien van heel veel ruimte. In deze ruimte worden details bijzonder fraai uitgewerkt, waarbij vooral de gitaren en de keyboards op weten te vallen met wonderschone versiersels, maar Ilen Mer is ook niet bang om ruimte leeg te laten.
Ook Öar verwerkt nadrukkelijk invloeden uit de folk zoals die in de jaren 70 in Engeland werd gemaakt, maar de band staat ook met minstens één been in het heden en maakt muziek die durft te vernieuwen. Het zorgt voor bijzondere contrasten, zeker wanneer de band ook nog eens (onbewust?) flirt met invloeden uit de progrock en op hetzelfde moment strooit met moderne gitaarloopjes en ritmes.
The Things That Sleep In The Woods maakte al weer ruim drie jaar geleden vooral indruk op mij met de vocalen, maar Öar is ook in muzikaal opzicht een hele bijzondere plaat. Ilen Mer creëert op haar tweede plaat een bijzondere sfeer en het is een sfeer die predicaten als sprookjesachtig en benevelend verdient.
Ook met de zang is dit keer overigens helemaal niets mis. Frontvrouw Merit Visser kan prachtig ingetogen zingen, maar staat ook op Öar weer garant voor expressieve vocalen vol lading en emotie. Het voorziet de zo mooi gearrangeerde songs van Ilen Mer van nog net wat meer diepgang en urgentie en tilt Öar naar een nog wat hoger plan.
De groei van Ilen Mer blijft overigens niet beperkt tot de instrumentatie en de zang. Ook de songs op de plaat zijn van een bijzonder hoog niveau en weten steeds weer te verrassen en te imponeren, waardoor Öar na de eerste beluistering begint aan een duizelingwekkende groei, waarvan het einde voor mij nog steeds niet in zicht is.
Is er dan helemaal niets mis met deze prachtplaat? Ja, na 30 minuten zit Öar er al weer op, waarna de betoverde luisteraar alleen maar kan smachten naar veel en veel meer Ilen Mer. Ik zet Öar daarom nog maar eens op en ben weer net wat meer onder de indruk. Jaarlijstjesplaat. Punt.
Erwin Zijleman
Je kunt Öar hier beluisteren en aanschaffen:
https://ilenmer.bandcamp.com/
Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment