If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous. Sarah McQuaid

Het aanbod van nieuwe muziek is momenteel zo groot dat er iedere week stapels platen buiten de boot vallen op deze blog. Het zijn soms platen die ik na beluisteren en eventueel wikken en wegen toch net wat minder vond dan de platen die wel aan bod zijn gekomen of het zijn platen die ik niet eens heb kunnen beluisteren.

Platen in de laatste categorie krijgen soms later alsnog een kans, maar voor een plekje op deze blog is het dan meestal te laat. Het geldt gelukkig niet voor If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous van Sarah McQuaid, al is deze plaat al weer een aantal maanden oud.

Dat Sarah McQuaid buiten de boot viel is ongelukkig, al is het maar omdat haar vorige plaat, Walking Into White uit 2012, ten onrechte, hetzelfde lot beschoren was. Het is bovendien zonde, want Sarah McQuaid is een zeer getalenteerd singer-songwriter. Toch begrijp ik het wel dat ik niet direct overtuigd was van de kwaliteit van de nieuwe plaat van de tegenwoordig vanuit Engeland opererende singer-songwriter, want Sarah McQuaid maakt muziek die dieper graaft dan gebruikelijk en die stevig is verankerd in de traditionele (Keltische) folk en dat is een genre waar je me niet altijd voor wakker kunt maken.

Op If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous werkt Sarah McQuaid samen met levende Britse folklegende Michael Chapman, die ze een paar jaar geleden tegen het lijf liep op een festival en die al snel aanbood om haar nieuwe plaat te produceren.

Het bleek een botsing van twee werkwijzen, want waar Michael Chapman graag improviseert, houdt Sarah McQuaid van een gedegen voorbereiding. Zo te horen heeft die laatste werkwijze uiteindelijk gedomineerd, want de muziek van Sarah McQuaid klinkt ook op haar nieuwe album weer zeer verzorgd.

In de openingstrack domineren fraaie elektrische gitaarlijnen en een stemmige trompet, maar Sarah McQuaid heeft op If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous vaak genoeg aan een akoestische gitaar of een piano. De songs op de plaat zijn met veel precisie gemaakt, wat je hoort in de instrumentatie die vaak eenvoudig maar ook uitermate trefzeker is.

Het grotendeels akoestische geluid op de plaat past prachtig bij de stem van Sarah McQuaid. Het is een warm en bijzonder stemgeluid dat vol gevoel en emotie zit. Het is een stem die me wel wat doet denken aan die van Carly Simon, al zit Sarah McQuaid ook tegen een aantal folkstemmen aan en hoor ik bovendien wat van Judie Tzuke.

Het klinkt allemaal erg mooi en aangenaam, maar Sarah McQuaid maakt muziek die meer doet dan een aangenaam klankentapijt bieden. Haar songs zitten vol verrassende wendingen en altijd is er de stem die de songs op If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous voorziet van veel emotionele lading. Bij eerste beluistering was het me op een of andere manier net te heftig, maar inmiddels kan ik alleen maar genieten van de nieuwe plaat van Sarah McQuaid, die de ene na de andere prachtsong uit de speakers laat komen. Het zijn voornamelijk eigen songs, maar ook in de knappe cover van Forever Autumn, dat Jeff Wayne ooit schreef voor de soundtrack bij The War Of The Worlds, hoor je hoe bijzonder Sarah McQuaid te werk gaat.

Voor de liefhebber van zonnige luisterliedjes is het vast wat te donker, maar liefhebbers van knap in elkaar stekende en prachtig gezongen folk met wat Keltische invloeden horen het op het moment echt nergens mooier dan op de platen van Sarah McQuaid in het algemeen en op If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous in het bijzonder.

Erwin Zijleman

Je kunt If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous hier beluisteren en kopen:

https://sarahmcquaid.bandcamp.com/album/if-we-dig-any-deeper-it-could-get-dangerous.



Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g