Until The Hunter. Hope Sandoval And The Warm Inventions

Toen Mazzy Star er na het geweldige Among My Swan uit 1996 de brui aan gaf, vond zangeres Hope Sandoval in voormalig My Bloody Valentine drummer Colm O'Ciosoig, die al sinds het briljante Loveless uit 1991 op de bank zat, een muzikale medestander.
 
Als Hope Sandoval And The Warm Inventions maakten ze met  Bavarian Fruit Bread uit 20001 en Through The Devil Softly uit 2009 twee uitstekende platen, die het gemis van de twee legendarische bands uit de jaren 90 voor mij voor een belangrijk deel verzachtte.
 
In 2013 keerden zowel Mazzy Star als My Bloody Valentine terug met een prima plaat en leek de rol van het project van Hope Sandoval en Colm O'Ciosoig uitgespeeld, maar gisteren verscheen er toch weer een nieuwe plaat van Hope Sandoval And The Warm Inventions.
 
Ik ben er persoonlijk heel blij mee, want ik vond de twee platen van het soloproject van Hope Sandoval beter dan de terugkeer van Mazzy Star (en die van My Bloody Valentine) en ook Until The Hunter laat weer prachtig horen dat er leven is na of naast Mazzy Star.
 
Op Until The Hunter kiezen Hope Sandoval, Colm Ó Cíosóig en de hen omringende muzikanten voor een prachtig ingetogen geluid. Het is een geluid waarin de nog altijd prachtige stem van Hope Sandoval het best tot zijn recht komt. Het is een stem die in de loop der jaren alleen maar beter is geworden en inmiddels veel meer kan dan heerlijk zwoel klinken.
 
Waar Mazzy Star en My Bloody Valentine voor een deel vertrouwden op gruizige gitaren is de instrumentatie op Until The Hunter ingetogen, warm en stemmig. Met name de gitaarlijnen zijn van een betoverende schoonheid en kronkelen prachtig om de warmbloedige vocalen van Hope Sandoval heen.
 
De meeste songs op de plaat kiezen bedwelming als wapen en citeren nadrukkelijk uit de zweverige archieven van de psychedelica, maar Hope Sandoval en haar collega muzikanten schuwen op Until The Hunter ook het experiment niet en kleuren bovendien meerdere keren buiten de lijntjes van het vertrouwde geluid. Het zeker niet onaardige duet met Kurt Vile laat horen dat de stem van Hope Sandoval ook in een wat meer rootsy klankentapijt uitstekend gedijt en zo zijn er op Until The Hunter nog wel meer uitstapjes die naar meer smaken.
 
Hope Sandoval And The Warm Inventions maken ook op hun derde plaat weer muziek die het uitstekend doet in de herfst en winter, maar de schoonheid van deze plaat zal zeker niet verbleken wanneer de zon schijnt en de temperatuur naar zomerse waarden klimt.
 
Het soloproject van Hope Sandoval en Colm O'Ciosoig was in eerste instantie misschien vooral een doekje voor het bloeden, maar met deze derde plaat hebben de twee het niveau van de voormalige en op papier nog steeds actieve broodheren op zijn minst geëvenaard. Het levert een plaat op die ik persoonlijk schaar onder de mooiste van het hele bijzondere muziekjaar 2016.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'Let Me Get There':

https://www.youtube.com/watch?v=pyRJYnAndT0