Hope Sign Community. Eins Zwei Orchestra

De cover laat zich makkelijk raden. Het iconische beeld staat voor altijd op mijn ogen gegrift. Ook 27 jaar na dato, zie ik de man zo staan. Met zijn boodschappentasjes houdt hij in zijn eentje het hele leger van de Volksrepubliek China in feite tegen. Het gaf het studentenprotest één dag respijt, waarna de tanks alsnog een bloedbad aanrichtten. Hoeveel doden er vielen is nooit bekend gemaakt. Wie de "Tankman" is/was, is nog steeds onbekend.

Het thema onbedoelde helden staat centraal op de nieuwe cd van Eins Zwei Orchestra. De eerdere platen ken ik niet, dus ik hoef niets te schrijven in hoeverre het geluid van de band is veranderd. Ik ga af op wat ik nu hoor en dat is een band die weet hoe een nummer geschreven moet worden en wat er nodig is om dat prettig aan te kleden. De stemmen van de dames Van Maurik en Van Esch voelen van jaren 80 koud tot 2016 nazomer warm aan. Een mooie mix van, onderkoelde, emoties, zoals de muziek dat ook is.

Dat is wat mij bevalt aan Eins Zwei Orchestra. Door de keyboards komen de jaren 70 voorbij. De opmaat naar de overkill van de synths in de eerste helft van de jaren 80. Juist dat deel is weggestript, waardoor songs naar voren komen, die lekker wegluisteren. In "Samantha Smith', een van die gewone helden, zijn de oude synths prominent aanwezig, maar klinken de drums van Bart Reinders vol en warm. Zoals de zang een prachtige mix is die de song in vuur en vlam zet en blust tegelijk.

Eins Zwei Orchestra, ik heb steeds de neiging om ook Drei te typen, weet steeds de juiste invulling te geven. Laat ik eerlijk zijn, de zanglijn van 'Tiananmen Square' is niet de spannendste die ik ooit heb gehoord, maar wat de band er omheen doet tilt het nummer omhoog. De verschillende synths spelen beide een mooie partij. De sober klinkende gitaarpartij in het instrumentale stuk maakt het af. Samen maken zij het een prachtig nummer.

Gitarist en zanger Stefan van Maurik neemt de lead vocalen over in 'Hold Your Ground'. Deze onverwachte switch geeft het album meer diepte en stevigheid. De synts en de gitaar nemen deze sfeer over en veranderen het beeld van de plaat tot dit moment. Er wordt wat minder gedroomd.

Dat blijft niet persé zo. In het dromerige 'Turn around', dat wat weg heeft van The Magic Numbers, deelt men de lead vocalen, komen de jaren 80, China Crises, A Flock Of Seagulls om maar iets te noemen, weer voorbij. Overigens op heel prettige manier, want de gitaar, de bas van Herman Ypma en drums zijn heel echt hier. Redelijk vol aangezet, komt het nummer in de buurt wat collega Utrechtse band The Royal Engineers doet voor het Brood en Gruppo Sportivo deel van de late 70s. Eins Zwei Orchestra sprankelt minder, maar compenseert met de meerdere lagen in haar muziek.

Wie luistert naar 'After The Bombs', hoort een nummer dat iets verder gaat dan het voorgaande. Collega band Elenne May speelt ook in dit segment. Het nummer verweeft verschillende zangmelodieën en opent het geluidspallet volkomen. Spannend en prachtig tegelijk. Voor mij het prijsnummer van Hope Sign Community.

Op mijn exemplaar staan twee niet bij naam genoemde bonustracks. In de eerste laat Eins Zwei Orchestra een vrolijker en echt anders klinkend nummer horen. Een bingo song zou ik het willen noemen. Al is het misschien slechts een song die nooit echt is afgemaakt, althans die indruk heb ik. Live gaat dit nummer het zeker goed doen. Kans op ontlading. Het tweede is meer dance gericht, ook echt anders dus dan de rest. Met het orgeltje en rockende gitaar overtuigt de band nogmaals. Twee mooie presentjes na een mooi, maar serieus en ietwat somber album, als het aansteken van de lichtjes in de kerstboom op een donkere winteravond.

Wo.

Je kunt hier luisteren naar 'Come On':

https://www.youtube.com/watch?v=3edS0GhMbGs