Spelen in de voortuin, 5 jaar alweer

Foto: Anja Adank

Op 25 maart 2020 zou de Utrechtse band Wooden Soldiers in onze huiskamer spelen, maar dat ging om bekende redenen niet door. Op 7 en 8 maart heb ik nog bij de allerlaatste laatste show van Canshaker Pi gestaan in de Tolhuistuin en een dag later in het Feyenoord stadion, al met in mijn achterhoofd of dat wel slim was. Het is goed gegaan, maar een weekend later zaten we op slot.

Wooden Soldiers kwam vanzelfsprekend ook niet. Ik stelde daarom aan Mijn Lief voor om in plaats daarvan in onze voortuin te gaan staan en wat liedjes te spelen voor de directe buren. Die stonden op hun balkon of in hun voordeur te luisteren naar de acht liedjes die wij voor hen speelden. Dat werd een wekelijkse traditie met steeds meer aanloop, tot dat ons deel van de straat behoorlijk vol stond. Allemaal om auto's heen in gezinnen. Drankje mee, zakje chips voor de kinderen en zo leerden wij elkaar beter kennen en was er meer contact dan ooit te voren.

We speelden 14 keer in 15 weken, met steeds goed (genoeg) weer, tot het land weer open ging en mensen weer naar buiten mochten. In volgende lockdowns hebben we wel een keer iets online gedaan, maar het werd anders en het was te koud om buiten te staan. In totaal speelden we 93 verschillende nummers over al die weken. Eerlijk is eerlijk, soms mislukte er wel eens een, maar meestal was het gewoon leuk.

Sindsdien doen we het nog één keer per jaar. Gisteren was het alweer vijf jaar geleden dat we voor het eerst in lockdown gingen. Vijf jaren die kwamen en voorbij gingen. Opvallend was, dat er maar heel weinig mensen waren voor we toen speelden. Wel andere buren, vrienden die speciaal langskwamen, ze;fs toevallige voorbijgangers en mensen die sindsdien zijn komen wonen. Zo stonden er toch 20 plus mensen op straat voor ons huis te luisteren naar hits uit een ver verleden. Liedjes die nu eenmaal lekker klinken in een "kampvuur" setting.

Van Creedence naar ABBA en van Neil Diamond naar The Monkees (ook Neil Diamond). Een persoonlijke favoriet gooiden wij er tussendoor. 'Pretty (Ugly Before)' van Elliot Smith is een ontzettend mooi nummer en heeft ons beiden diep geraakt. Het was simpelweg emotioneel om dat samen te kunnen spelen en zingen. Een liedje als 'Bus Stop' van The Hollies is gewoon zo leuk om te spelen. "Een van de liefste liedjes die ik ken", zegt Mijn Lief.

Ja, het is anders vijf jaar later. Het feit dat het leven weer zijn gewone routine heeft hervat, betekent dat er veel minder ruimte is om (samen) te oefenen dan vijf jaar geleden. Toen was het gewone leven gestopt voor ons beiden. Dan is er heel veel tijd om samen te oefenen en nieuwe nummers te doen. Dat hebben we nu toch gedaan, wat wel tot een foutje hier en daar leidde. Boeie, zouden mijn stiefzonen zeggen. We zagen allemaal blije gezichten voor ons van mensen die werden vermaakt op een ongewone manier in onze straat.

We sloten traditioneel af met 'Laat Maar Mij Alleen', altijd goed voor het meezingen, terwijl we elkaar alles behalve alleen lieten in tijden van Covid. Het was weer helemaal geslaagd. Volgend jaar weer zou ik zeggen.

Wout de Natris - van der Borght